Zastosowanie inozytolu w świetle najnowszych badań naukowych

Streszczenie

Narastająca epidemia chorób metabolicznych, a także zaburzeń z nimi powiązanych, skłania do poszukiwania nowych związków, których celem będzie wspieranie postępowania terapeutycznego w tych schorzeniach. Jedną z takich substancji jest inozytol, należący do grupy cukroli, wykazujący plejotropowe działanie na organizm człowieka. Jego najpowszechniej występującymi stereoizomerami są mio-inozytol (MI) oraz D-chiro-inozytol (DI). Inozytol może być syntetyzowany de novo w organizmie człowieka, jak również dostarczany wraz z pożywieniem._. Związek ten jest prekursorem cyklu fosfatydyloinozytolu, składnikiem fosfolipidów oraz błon komórkowych. Co więcej, jest także prekursorem w syntezie drugorzędowych przekaźników hormonalnych, takich jak gonadoliberyna (GnRH), tyreotropina (TSH) oraz insulina. W związku z wielokierunkowym oddziaływaniem inozytolu podejmowane są liczne próby oceny jego wpływu na gospodarkę węglowodanową. Wyniki badań doświadczalnych wskazują, iż jego suplementacja jest zasadna w zaburzeniach takich jak insulinooporność oraz cukrzyca ciążowa. Dodatkowo, coraz częściej zaleca się stosowanie inozytolu w zespole policystycznych jajników, natomiast najnowsze dowody naukowe wskazują także na pozytywne działanie tego związku w terapii zespołu metabolicznego oraz jako wsparcie pracy tarczycy.