dostęp płatny
Tom 10, Nr 2 (2019)
WYBRANE PROBLEMY KLINICZNE
Pobierz cytowanie
Ocena wybranych parametrów antropometrycznych i biochemicznych u pacjentek z przewlekłym autoimmunologicznym zapaleniem tarczycy ze szczególnym uwzględnieniem nowego wskaźnika VAI — doniesienie wstępne. Część I
Aneta Koszowska, Anna Brończyk-Puzoń, Justyna Nowak, Barbara Zubelewicz-Szkodzińska
Forum Zaburzeń Metabolicznych 2019;10(2):77-87.
dostęp płatny
Tom 10, Nr 2 (2019)
WYBRANE PROBLEMY KLINICZNE
Streszczenie
WSTĘP: Choroba Hashimoto (przewlekłe limfocytarne zapalenie tarczycy) to powszechnie występujące zaburzenie funkcjonowania gruczołu tarczowego o podłożu autoimmunologicznym o nieznanej etiologii. Celem pracy było określenie użyteczności nowego wskaźnika antropometrycznego VAI w porównaniu ze wskaźnikami standardowo używanymi w praktyce: WHR, WHtR wśród pacjentek z autoimmunologicznym zapaleniem gruczołu tarczowego. MATERIAŁ I METODY: Badanie przeprowadzono u 34 pacjentek z przewlekłym autoimmunologicznym zapaleniem gruczołu tarczowego hospitalizowanych na Oddziale Endokrynologii Szpitala Miejskiego w Piekarach Śląskich. Do oceny ryzyka kardiometabolicznego wykorzystano wskaźniki antropometryczne: WHR oraz WHtR, a także omawiany w pracy wskaźnik VAI. Oceniono również parametry biochemiczne: stężenie TSH, fT3, fT4, anty-TPO, cholesterolu całkowitego, cholesterolu frakcji LDL i HDL oraz triglicerydów. Przyjęto poziom istotności α = 0,05. WYNIKI: U 82% osób wykazano wartości TSH mieszczące się w granicy normy; pomimo wyrównania hormonalnego u większości pacjentek średnie BMI badanej grupy wynosiło 27,71 ± 7,26 (mediana 24,85) kg/m2. Nadwagę wykazano u 12% pacjentek, a otyłość u 35% pacjentek. Podwyższone ryzyko metaboliczne stwierdzono u 50% badanych kobiet za pomocą wskaźnika WHR, u 56% pacjentek za pomocą wskaźnika WHtR, natomiast wskaźnik VAI wykazał występowanie dysfunkcji wisceralnej tkanki tłuszczowej u 32% kobiet. Wśród badanych pacjentek VAI najsilniej korelował ze wskaźnikiem WHR R’ = 0,62, p < 0,01 oraz ze wskaźnikiem WHtR R’ = 0,59, p < 0,01. Z kolei WHtR najsilniej korelował (R’ = 0,90, p < 0,01) z procentową zawartością tkanki tłuszczowej w porównaniu do wskaźnika VAI (R’ = 0,44, p < 0,01) oraz WHR (R’ = 0,7, p < 0,01). WNIOSKI: Wskaźniki, takie jak WHR i WHtR, są prostymi narzędziami, które mogą być bardzo pomocne w ocenie ryzyka metabolicznego. Równie interesujący wydaje się nowy wskaźnik VAI, który zdaniem jego autorów nadaje się do oceny ryzyka dysfunkcji wisceralnej tkanki tłuszczowej wśród pacjentów ze schorzeniami endokrynologicznymi.
Streszczenie
WSTĘP: Choroba Hashimoto (przewlekłe limfocytarne zapalenie tarczycy) to powszechnie występujące zaburzenie funkcjonowania gruczołu tarczowego o podłożu autoimmunologicznym o nieznanej etiologii. Celem pracy było określenie użyteczności nowego wskaźnika antropometrycznego VAI w porównaniu ze wskaźnikami standardowo używanymi w praktyce: WHR, WHtR wśród pacjentek z autoimmunologicznym zapaleniem gruczołu tarczowego. MATERIAŁ I METODY: Badanie przeprowadzono u 34 pacjentek z przewlekłym autoimmunologicznym zapaleniem gruczołu tarczowego hospitalizowanych na Oddziale Endokrynologii Szpitala Miejskiego w Piekarach Śląskich. Do oceny ryzyka kardiometabolicznego wykorzystano wskaźniki antropometryczne: WHR oraz WHtR, a także omawiany w pracy wskaźnik VAI. Oceniono również parametry biochemiczne: stężenie TSH, fT3, fT4, anty-TPO, cholesterolu całkowitego, cholesterolu frakcji LDL i HDL oraz triglicerydów. Przyjęto poziom istotności α = 0,05. WYNIKI: U 82% osób wykazano wartości TSH mieszczące się w granicy normy; pomimo wyrównania hormonalnego u większości pacjentek średnie BMI badanej grupy wynosiło 27,71 ± 7,26 (mediana 24,85) kg/m2. Nadwagę wykazano u 12% pacjentek, a otyłość u 35% pacjentek. Podwyższone ryzyko metaboliczne stwierdzono u 50% badanych kobiet za pomocą wskaźnika WHR, u 56% pacjentek za pomocą wskaźnika WHtR, natomiast wskaźnik VAI wykazał występowanie dysfunkcji wisceralnej tkanki tłuszczowej u 32% kobiet. Wśród badanych pacjentek VAI najsilniej korelował ze wskaźnikiem WHR R’ = 0,62, p < 0,01 oraz ze wskaźnikiem WHtR R’ = 0,59, p < 0,01. Z kolei WHtR najsilniej korelował (R’ = 0,90, p < 0,01) z procentową zawartością tkanki tłuszczowej w porównaniu do wskaźnika VAI (R’ = 0,44, p < 0,01) oraz WHR (R’ = 0,7, p < 0,01). WNIOSKI: Wskaźniki, takie jak WHR i WHtR, są prostymi narzędziami, które mogą być bardzo pomocne w ocenie ryzyka metabolicznego. Równie interesujący wydaje się nowy wskaźnik VAI, który zdaniem jego autorów nadaje się do oceny ryzyka dysfunkcji wisceralnej tkanki tłuszczowej wśród pacjentów ze schorzeniami endokrynologicznymi.
Pełny tekst:
Dodaj do koszyka: 15,00 PLN
Pobierz cytowanie
Słowa kluczowe
choroba Hashimoto, nadwaga, otyłość, WHR, WHtR, VAI
Informacje o artykuleTytuł
Ocena wybranych parametrów antropometrycznych i biochemicznych u pacjentek z przewlekłym autoimmunologicznym zapaleniem tarczycy ze szczególnym uwzględnieniem nowego wskaźnika VAI — doniesienie wstępne. Część I
Czasopismo
Numer
Strony
77-87
Wyświetlenia strony
1747
Wyświetlenia/pobrania artykułu
59
Rekord bibliograficzny
Forum Zaburzeń Metabolicznych 2019;10(2):77-87.
Słowa kluczowe
choroba Hashimoto
nadwaga
otyłość
WHR
WHtR
VAI
Autorzy
Aneta Koszowska
Anna Brończyk-Puzoń
Justyna Nowak
Barbara Zubelewicz-Szkodzińska
Referencje (21)- Poplawska-Kita A, Siewko K, Telejko B, et al. Body mass analysis in patients with Hashimoto thyroiditis. Prog Health Sci. 2014; 4: 18S–23S.
- Janczy A, Małgorzewicz S. Skuteczność diety redukcyjnej u pacjentek z chorobą Hashimoto. Forum Zaburzeń Metabolicznych. 2015; 6: 112S–117S.
- van Tienhoven-Wind LJN, Dullaart RPF. Low-normal thyroid function and the pathogenesis of common cardio-metabolic disorders. Eur J Clin Invest. 2015; 45(5): 494–503.
- Saler T. Frequency of Hashimoto’s Thyroiditis in Women with Vitamin D Deficiency: A Cross Sectional Study. American Journal of Internal Medicine. 2014; 2(3): 44.
- Łącka K, Maciejewski A. Współczesne poglądy na temat etiopatogenezy autoimmunologicznego zapalenia tarczycy (choroby Hashimoto). Pol Merk Lek. 2011; 30: 132S–138S.
- Gietka-Czernel M. Postępy w rozpoznawaniu i leczeniu zapaleń tarczycy. Postępy Nauk Medycznych. 2008; 2: 92S–104S.
- Łacka K, Maciejewski A. Vitamin D in the etiopathogenesis of autoimmune thyroiditis. Pol Merkur Lekarski. 2013; 34(203): 281–285.
- De Pergola G, Ciampolillo A, Tarantino L. Possible evolution of autoimmune thyroiditis in hypothyroidism: role of obesity. Obesity & Control Therapies: Open Access. 2013; 1(1).
- Amato MC, Giordano C. Visceral adiposity index: an indicator of adipose tissue dysfunction. Int J Endocrinol. 2014; 2014: 730827.
- Amato MC, Giordano C, Pitrone M, et al. Cut-off points of the visceral adiposity index (VAI) identifying a visceral adipose dysfunction associated with cardiometabolic risk in a Caucasian Sicilian population. Lipids Health Dis. 2011; 10: 183.
- Przybylska D, Kurowska M, Przybylski P. Otyłość i nadwaga w populacji rozwojowej. Hygeia Public Health. 2012; 47: 28S–35S.
- Waist circumference and waist–hip ratio. Report of a WHO expert consultation, Geneva 8-11 December 2008, 2011, World Health Organization.
- Browning LM, Hsieh SD, Ashwell M. A systematic review of waist-to-height ratio as a screening tool for the prediction of cardiovascular disease and diabetes: 0·5 could be a suitable global boundary value. Nutr Res Rev. 2010; 23(2): 247–269.
- Council Directive 93/42/Eec Of 14 June 1993 Concerning Medical Devices. OJ L 169, 12.7.1993: 1.
- Endocrinology Expected Values and S.I. Units Conversion Tables. https://www.med.unc.edu/cmep/education/current-residents/rotation-information/endocrinology/expected_values.pdf..
- System międzynarodowych jednostek (SI) dla stężeń w osoczu, surowicy lub krwi pełnej. Normy Badań Biochemicznych Diabetol Dosw Klin. 2002; 6: 127–128.
- Han Lu, Fu KL, Zhao J, et al. Visceral adiposity index score indicated the severity of coronary heart disease in Chinese adults. Diabetol Metab Syndr. 2014; 6(1): 143.
- Amato MC, Pizzolanti G, Torregrossa V, et al. Visceral adiposity index (VAI) is predictive of an altered adipokine profile in patients with type 2 diabetes. PLoS One. 2014; 9(3): e91969.
- Pekgor S, Duran C, Kutlu R, et al. Visceral adiposity index levels in patients with hypothyroidism. J Natl Med Assoc. 2018; 110(6): 606–613.
- Oliveira RG, Guedes DP. Performance of anthropometric indicators as predictors of metabolic syndrome in Brazilian adolescents. BMC Pediatr. 2018; 18(1): 33.
- Adejumo EN, Adejumo AO, Azenabor A, et al. Anthropometric parameter that best predict metabolic syndrome in South west Nigeria. Diabetes Metab Syndr. 2019; 13(1): 48–54.
