Układ sercowo-naczyniowy w wybranych chorobach układowych tkanki łącznej — wskazówki w codziennej praktyce klinicznej

Streszczenie

Spondyloartropatie seronegatywne, zapalenie skórno-mięśniowe, zapalenie wielomięśniowe i zapalenia naczyń to układowe choroby tkanki łącznej, w któr ych powikłania kardiologiczne stanowią istotny element obrazu klinicznego. U wielu pacjentów schorzenia te doprowadzają do rozwoju przedwczesnej miażdżycy i choroby niedokrwiennej mięśnia sercowego, a w konsekwencji do zwiększenia śmiertelności. W grupie chorych ze spondyloartropatiami seronegatywnymi ryzyko rozwoju miażdżycy oraz choroby niedokrwiennej serca jest istotnie wyższe niż w populacji ogólnej. U chorych szczególnie często występuje stan zapalny ściany aorty, zastawki aortalnej i mitralnej, powodujący ich niedomykalność i blok przedsionkowo-komorowy. Istnieje związek pomiędzy obecnością antygenu HLA-B27 u chorych na ZZSK a występowaniem zaburzeń przewodzenia. Zapalenia skórno-mięśniowe (DM) i wielomięśniowe (PM) należą do gr upy idiopatycznych miopatii zapalnych, w których oprócz mięśni i skóry zmiany zapalne mogą wystąpić w sercu i naczyniach krwionośnych. Objawy kliniczne ze strony układu krążenia w tych schorzeniach wynikają w głównej mierze z objęcia procesem zapalnym kardiomiocytów. Zmiany histopatologiczne stwierdzane w sercu są takie same, jak te w mięśniach szkieletowych. Najczęstszą manifestacją kardiologiczną DM/PM jest zastoinowa niewydolność krążenia. Zapalenia naczyń to niejednorodna grupa chorób, w których stan zapalny naczyń krwionośnych powoduje krwawienia, ograniczenia przepływu krwi i niedokrwienie oraz martwicę tkanek. Do najistotniejszych ze względu na powikłania kardiologiczne zapal eń naczyń należy zaliczyć: chorobę Takayasu, chorobę Kawasaki, zespół Churga-Strauss, ziarniniakowatość z zapaleniem naczyń i olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic. Występowanie licznych powikłań ze strony układu sercowo-naczyniowego w chorobach reumatologicznych stwarza konieczność opracowania odpowiednich strategii profilaktyki, diagnostyki i leczenia zarówno choroby podstawowej jak i jej powikłań.