Praca pielęgniarki na sali zabiegowej w pracowni hemodynamiki łączy w sobie kilka specjalizacji pielęgniarskich

Streszczenie

Od dwóch dekad obserwujemy dynamiczny rozwój kardiologii interwencyjnej umożliwiający małoinwazyjne leczenie coraz większej liczby schorzeń układu sercowo-naczyniowego. Część z nich do niedawna mogli skutecznie leczyć tylko kardiochirurdzy, a dziś są z powodzeniem zaopatrywane przez kardiologię interwencyjną. W związku z tym wzrastają liczba, różnorodność oraz stopień trudności zabiegów wykonywanych w pracowniach hemodynamiki. Wynika to zarówno z postępu technologicznego, jak i dużego zapotrzebowania społecznego. W pracowniach hemodynamiki poza procedurami wieńcowymi wykonuje się takie zabiegi strukturalne, jak: przezskórne wszczepienie zastawki aortalnej, klipsowanie zastawki mitralnej, zamknięcie ubytku w przegrodzie międzyprzedsionkowej czy przetrwałego otworu owalnego, zabiegi z dziedziny elektroterapii czy chirurgii naczyniowej. Często przy tych różnorodnych procedurach pracuje jeden zespół pielęgniarski. Warto byłoby zatem usystematyzować kompetencje zabiegowych pielęgniarek hemodynamicznych, które będą przeszkolone w zakresie różnorodnych procedur. Są i bardzo dobrze funkcjonują specjalizacje pielęgniarskie mające zastosowanie na różnego rodzaju oddziałach zabiegowych czy zachowawczych oraz blokach operacyjnych. W ślad za Radą Pielęgniarek Interwencyjnych funkcjonującą w Australii i Nowej Zelandii, można rozważyć utworzenie specjalizacji pielęgniarskiej w dziedzinie kardiologii interwencyjnej. Celem pracy jest przedstawienie aktualnego stanu wiedzy dotyczącej specyfiki zawodu pielęgniarki zabiegowej pracującej w pracowni hemodynamiki i argumentów przemawiających za ewentualną potrzebą wyodrębnienia tej specjalizacji.