Rola inhibitorów SGLT2 u pacjentów z przewlekłym zespołem wieńcowym

Streszczenie

Inhibitory kotransportera sodowo-glukozowego 2 (SGLT2, sodium/glucose cotransporter-2), nazywane także flozynami znalazły szerokie zastosowanie w terapii cukrzycy typu 2 oraz niewydolności serca zarówno z obniżoną, jak i zachowaną frakcją wrzutową lewej komory. Biorąc pod uwagę, że cukrzyca sprzyja powstawaniu i progresji blaszki miażdżycowej, a także jej destabilizacji, stanowiąc podłoże do pojawienia się powikłań miażdżycy tj. ostrych i przewlekłych zespołów wieńcowych, miażdżycy tętnic obwodowych i udarów mózgu, przedmiotem zainteresowania badaczy jest także antymiażdżycowe działanie tych leków. Inhibitory SGLT2 mogą wpływać na różne procesy prowadzące do miażdżycy, m.in. na dysfunkcję śródbłonka, stres oksydacyjny, adhezję i migrację leukocytów oraz dyslipidemię. Co więcej, leki te poprawiają stabilność i skład blaszki miażdżycowej oraz zmniejszają ryzyko dużych incydentów sercowo-naczyniowych, śmiertelności sercowo-naczyniowej, niewydolności serca i przewlekłej choroby nerek, które w większości mają podłoże miażdżycowe. Konieczne są jednak dalsze badania nad zastosowaniem flozyn w przewlekłych i ostrych zespołach wieńcowych, aby ustalić wskazania do terapii tymi lekami.