Przewlekłe zespoły wieńcowe (CCS, chronic coronary syndrome) stanowią bardzo istotną część schorzeń układu sercowo-naczyniowego odpowiedzialną za prawie połowę zgonów z powodów sercowo-naczyniowych. Dotykają coraz młodszej populacji, pogarszając jakość życia i prowadząc do stanów zagrożenia życia, dlatego należy im skutecznie przeciwdziałać za pomocą optymalnej terapii farmakologicznej wspomaganej rewaskularyzacją. Kongresy kardiologiczne w 2022 roku obfitowały w nowości dotyczące rewaskularyzacji w CCS. Ocena zwężeń za pomocą metody QFR poprawiła 2-letnie wyniki przezskórnych interwencji wieńcowych w porównaniu do standardowej angiografii prowadząc w wielu przypadkach do zmiany strategii rewaskularyzacji. W badaniu ISCHEMIA-EXTEND wyniki 5,7-letniej obserwacji chorych nie pokazały korzyści z zastosowania cewnikowania serca i rewaskularyzacji naczyń wieńcowych w stosunku do optymalnej terapii medycznej. W badaniu REVIVED-BCIS2 przezskórna rewaskularyzacja nie zmniejszyła śmiertelności i odsetka hospitalizacji z powodu niewydolności serca wśród pacjentów z ciężką niewydolnością lewej komory o podłożu niedokrwiennym otrzymujących optymalną terapię medyczną. Z kolei, analiza danych z rejestru SCAAR wykazała, że wśród pacjentów z niewydolnością serca o podłożu niedokrwiennym poddanych rewaskularyzacji, przeżywalność długoterminowa była lepsza po CABG niż PCI. Kolejna analiza z tego rejestru pokazała, że wśród osób ze zwężeniem pnia lewej tętnicy wieńcowej największe korzyści z CABG odnoszą młodsi pacjenci, z większą oczekiwaną długością życia natomiast PCI wiązało się z niższą śmiertelnością pacjentów powyżej 80. roku życia. Niewątpliwie wyniki badań z 2022 roku będą miały wpływ na wytyczne postępowania.