Tom 15, Nr 1 (2020)
PRZEWLEKŁE OKLUZJE WIEŃCOWE
Opublikowany online: 2020-06-30

dostęp otwarty

Wyświetlenia strony 2712
Wyświetlenia/pobrania artykułu 197
Pobierz cytowanie

Eksport do Mediów Społecznościowych

Eksport do Mediów Społecznościowych

Perforacja septalnej kolaterali w trakcie wstecznej rekanalizacji prawej tętnicy wieńcowej.

Marek Jankiewicz12, Jarosław Wójcik3
Kardiol Inwazyjna 2020;15(1):38-42.

Streszczenie

Wiele badań obserwacyjnych dowodzi poprawy rokowania u chorych po skutecznym zabiegu udrożnienia CTO obejmujących zmniejszenie objawów dławicowych, poprawę jakości życia, tolerancji wysiłku (1-3). Otwarcie przewlekłej okluzji ma wpływ na redukcję niedokrwienia, funkcję skurczową lewej komory i możliwość rezygnacji z konieczności wykonania CABG (4-6). W codziennej praktyce spotykamy coraz „trudniejszych” pacjentów, w podeszłym wieku, z zespołem kruchości, z licznymi obciążeniami, historią rewaskularyzacji (PCI , CABG) którzy nadal są objawowi, a lecząc ich zachowawczo nie uzyskujemy zadowalających efektów, w tej dodatkowo obciążonej grupie ryzyka korzystne efekty udrożnienia także są obserwowane (7-8). Wprowadzenie techniki wstecznej rekanalizacji (pierwszy zabieg został przeprowadzony w 1990 roku) i jej ciągłe udoskonalanie wpłynęło na znaczącą poprawę skuteczności wykonywanych udrożnień (9). Z uwagi na rozległość takiego zabiegu, konieczność pasażu przez najdrobniejsze połączenia w łożysku naczyniowym serca, możliwe komplikacje okołoproceduralne spotykane mogą być częściej w porównaniu ze stosowaniem tylko technik klasycznej rekanalizacji (10). Wsteczna rekanalizacja jest właściwą opcją zabiegową w przypadku zamknięć o niejasnej anatomii CTO oraz zmian ostialnych, przy dobrze wykształconych „interwencyjnych” kolateralach. (11). W technice wstecznej używane są gałęzie septalne, pomosty naczyniowe po CABG i połączenia epikardialne, w części przypadków skuteczne jest skojarzenie tych dostępów pod warunkiem sprzyjającej anatomii. Najczęściej używaną opcją dostępu do dystalnego czepka CTO są kolaterale septalne (ok, 60%) (11) ich przebieg jest zwykle wymagający nawet dla skonstruowanych dla tego celu prowadników (Suoh3, Asahi). Uszkodzenia tych połączeń uważane są przez operatorów za bezpieczne z uwagi na drenowanie potencjalnej perforacji do jamy serca w przeciwieństwie do uszkodzenia kolaterali epikardialnej mogącej skutkować następczą tamponadą serca (10-11). Opisujemy przebieg rekanalizacji proksymalnego zamknięcia RCA z wykorzystaniem drogi wstecznej przez drugą gałąź septalną, powikłaną jej perforacją i skutecznym rozwikłaniem tego problemu. Zabieg przeprowadzony był w trakcie X edycji International Expert to Expert CTO Forum w dniach 28-29 Marca 2019 przez M.Yamane.

Artykuł dostępny w formacie PDF

Pokaż PDF Pobierz plik PDF

Referencje

  1. Rossello X, Pujadas S, Serra A, et al. Assessment of Inducible Myocardial Ischemia, Quality of Life, and Functional Status After Successful Percutaneous Revascularization in Patients With Chronic Total Coronary Occlusion. Am J Cardiol. 2016; 117(5): 720–726.
  2. Christakopoulos GE, Christopoulos G, Carlino M, et al. Meta-analysis of clinical outcomes of patients who underwent percutaneous coronary interventions for chronic total occlusions. Am J Cardiol. 2015; 115(10): 1367–1375.
  3. Safley D, Grantham J, Hatch J, et al. Quality of life benefits of percutaneous coronary intervention for chronic occlusions. Catheterization and Cardiovascular Interventions. 2013; 84(4): 629–634.
  4. Hoebers LP, Claessen BE, Elias J, et al. Meta-analysis on the impact of percutaneous coronary intervention of chronic total occlusions on left ventricular function and clinical outcome. Int J Cardiol. 2015; 187: 90–96.
  5. Stuijfzand WJ, Biesbroek PS, Raijmakers PG, et al. Effects of successful percutaneous coronary intervention of chronic total occlusions on myocardial perfusion and left ventricular function. EuroIntervention. 2017; 13(3): 345–354.
  6. Christopoulos G, Menon RV, Karmpaliotis D, et al. Application of the "hybrid approach" to chronic total occlusions in patients with previous coronary artery bypass graft surgery (from a Contemporary Multicenter US registry). Am J Cardiol. 2014; 113(12): 1990–1994.
  7. Baks T, van Geuns RJ, Duncker DJ, et al. Prediction of left ventricular function after drug-eluting stent implantation for chronic total coronary occlusions. J Am Coll Cardiol. 2006; 47(4): 721–725.
  8. Galassi AR, Boukhris M, Toma A, et al. Percutaneous Coronary Intervention of Chronic Total Occlusions in Patients With Low Left Ventricular Ejection Fraction. JACC Cardiovasc Interv. 2017; 10(21): 2158–2170.
  9. Toma A, Gebhard C, Gick M, et al. Survival after percutaneous coronary intervention for chronic total occlusion in elderly patients. EuroIntervention. 2017; 13(2): e228–e235.
  10. Galassi AR, Sianos G, Werner GS, et al. Euro CTO Club. Retrograde Recanalization of Chronic Total Occlusions in Europe: Procedural, In-Hospital, and Long-Term Outcomes From the Multicenter ERCTO Registry. J Am Coll Cardiol. 2015; 65(22): 2388–2400.
  11. Okamura A, Yamane M, Muto M, et al. Complications during retrograde approach for chronic coronary total occlusion: Sub-analysis of Japanese multicenter registry. Catheter Cardiovasc Interv. 2016; 88(1): 7–14.
  12. Bakker EJ, Maeremans J, Zivelonghi C, et al. RECHARGE Investigators. The Hybrid Algorithm for Treating Chronic Total Occlusions in Europe: The RECHARGE Registry. J Am Coll Cardiol. 2016; 68(18): 1958–1970.
  13. Nombela-Franco L, Urena M, Jerez-Valero M, et al. Validation of the J-chronic total occlusion score for chronic total occlusion percutaneous coronary intervention in an independent contemporary cohort. Circ Cardiovasc Interv. 2013; 6(6): 635–643.
  14. Christopoulos G, Karmpaliotis D, Alaswad K, et al. Application and outcomes of a hybrid approach to chronic total occlusion percutaneous coronary intervention in a contemporary multicenter US registry. Int J Cardiol. 2015; 198: 222–228.
  15. Brilakis ES, Grantham JA, Rinfret S, et al. A percutaneous treatment algorithm for crossing coronary chronic total occlusions. JACC Cardiovasc Interv. 2012; 5(4): 367–379.