Modyfikacja metody „T and protrusion” z wykorzystaniem stentu BiOSS LimC oraz klasycznego stentu lekowego w terapii bifurkacji pnia lewej tętnicy wieńcowej u pacjenta z zawałem serca z uniesieniem odcinka ST
Streszczenie
Opis przypadku dotyczy 61-letniego pacjenta z nadciśnieniem
tętniczym i cukrzycą typu 2, przyjętego z rozpoznaniem zawału
z uniesieniem odcinka ST (STEMI, ST-elevation myocardial
infarction) ściany przednio-bocznej. W wywiadzie dławica
wysiłkowa od kilku miesięcy poprzedzających hospitalizację,
w dniu przyjęcia silny, spoczynkowy ból dławicowy, trwający
około 6 godzin. Chory został przyjęty bezpośrednio do pracowni
hemodynamiki, wymagał podaży morfiny ze względu na silne
dolegliwości bólowe oraz dożylnie furosemidu ze względu na
objawy zastoju w krążeniu małym. W koronarografii z dostępu
przez tętnicę udową wykazano krytyczne zwężenia ze zwapnieniami
w początkowych odcinkach gałęzi przedniej zstępującej
(GPZ) i gałęzi okalającej (GO) (Medina 0,1,1) oraz około
70-procentowe zwężenie w gałęzi marginalnej (GM) 1, przy
recesywnej prawej tętnicy wieńcowej (PTW), z przepływem
TIMI 1 w GPZ i TIMI 3 w GO. Ze względu na morfologię zmiany
zadecydowano o dwustentowej metodzie leczenia, z zastosowaniem
stentu dedykowanego do leczenia bifurkacji-BIOSS
LimC (Balton). Angioplastykę z implantacją 2 stentów pokrytych
cytostatykim wykonano metodą zmodyfikowanego TAP
(T and Protrusion), uzyskując przepływ TIMI (thrombolysis in
myocardial infarction) 3 w GPZ i GO. W kontrolnych projekcjach
wykazano brzeżną, stabilną dyssekcję przy dystalnym brzegu
stentu w GPZ. Ze względu na brak zgody chorego na kontynuację
zabiegu ostatecznie nie wykonano oceny ultrasonografii wewnątrznaczyniowej
(IVUS, intravascular ultrasound). W trakcie
dalszej obserwacji pacjent bez dolegliwości dławicowych, bez
objawów niewydolności serca. W badaniach laboratoryjnych
odnotowano wysokie wartości markerów martwiczych. W badaniu
echokardiograficznym uwidoczniono akinezę ściany dolnej
i przegrody, hipokinezę ściany przedniej i bocznej z frakcją
wyrzutową 38%. Po 5 dobach hospitalizacji, pacjenta wypisano
dobrym stanie ogólnym, z zaleceniem przyjmowania kwasu
acetylosalicylowego, tikagreloru, atorwastatyny, eplerenonu,
ramiprilu, nebiwololu, pantoprazolu, metforminy i insuliny.
Słowa kluczowe: zwężenie rozwidlenia pnia głównegotechnika TAP bifurkacjaSTEMI
Referencje
- Neumann FJ, Sousa-Uva M, Ahlsson A, et al. ESC Scientific Document Group . 2018 ESC/EACTS Guidelines on myocardial revascularization. Eur Heart J. 2019; 40(2): 87–165.
- Chen SL, Zhang JJ, Han Y, et al. Double Kissing Crush Versus Provisional Stenting for Left Main Distal Bifurcation Lesions. Journal of the American College of Cardiology. 2017; 70(21): 2605–2617.
- Hildick-Smith D, Behan MW, Lassen JF, et al. The EBC TWO Study (European Bifurcation Coronary TWO): A Randomized Comparison of Provisional T-Stenting Versus a Systematic 2 Stent Culotte Strategy in Large Caliber True Bifurcations. Circ Cardiovasc Interv. 2016; 9(9).
