Niedomykalność zastawki trójdzielnej — niedoceniany problem „zapomnianej” zastawki

Streszczenie

Niedomykalność zastawki trójdzielnej (TR, tricuspid regurgitation) występuje z dużą częstością i w zdecydowanej większości jest łagodna. Może ona mieć charakter pierwotny i wynikać z różnorodnych patologii samego aparatu zastawkowego, częściej jednak ma charakter czynnościowy i wiąże się z poszerzeniem pierścienia zastawki trójdzielnej oraz niewystarczającą koaptacją jej płatków w następstwie remodelingu prawej komory, co z kolei wynika z przeciążenia ciśnieniowego i/lub objętościowego prawej komory. TR była przez wiele lat uważana za wadę serca o małym znaczeniu klinicznym. Co więcej, pacjenci z ciężką wtórną niedomykalnością często nie byli poddawani interwencji w obrębie zastawki trójdzielnej podczas operacji wady zastawkowej lewej części serca. Obecnie wiadomo, że TR nie tylko nie ustępuje, ile wręcz nasila się bardzo często po operacyjnym leczeniu wady lewego serca, zaś jej obecność wiąże się z istotnie gorszym przeżyciem. O ile dane dotyczące interwencji chirurgicznej na zastawce trójdzielnej podczas operacji wady mitralnej są dostępne, o tyle już wyniki chirurgicznego leczenia izolowanej TR są niezwykle ubogie. Brak zatem danych pozwalających na wiarygodną ocenę określonego sposobu leczenia chirurgicznego w tej populacji chorych, zarówno co do czasu interwencji chirurgicznej, jak i wyboru techniki operacyjnej. Rozwój technik przezskórnych stosowanych w leczeniu wad zastawkowych lewego serca pozwolił na ich zastosowanie również w leczeniu TR. Praca ta przedstawia współczesną wiedzę na temat TR oraz obecne możliwości diagnostyczne i terapeutyczne z uwzględnieniem metod przezskórnych.