Tom 13, Nr 4 (2018)
ELEKTROTERAPIA
Opublikowany online: 2018-09-11
Wyświetlenia strony
533
Wyświetlenia/pobrania artykułu
737
Umiejętności z zakresu kardiologii interwencyjnej ułatwiają osiągnięcie sukcesu w elektroterapii
Kardiol Inwazyjna 2018;13(4):8-12.
Streszczenie
Wstęp: Stymulacja resynchronizująca jest metodą terapeutyczną o udowodnionej skuteczności klinicznej poprawiającej rokowanie zarówno w zakresie wydłużenia przeżycia jak i zmniejszenia liczby hospitalizacji oraz poprawy komfortu życia. Implantacja elektrody lewokomorowej w większości przypadków nie sprawia istotnych trudności jednak, u niektórych pacjentów ze względu na warianty anatomiczne, krętość oraz zwężenia żył nasierdziowych zabieg wymaga zastosowania niestandardowych technik i narzędzi.
Materiał i metody: Przedstawiono opis przypadku chorego z izolowaną przetrwałą żyłą główną lewą, u którego skutecznie wszczepiono układ kardiowertera-defibrylatora z funkcją stymulacji resynchronizującej.
Wyniki: Mężczyna 59-letni po implantacji stymulatora dwujamowego (DDD) w 2007 roku z powodu bloku przedsionkowo-komorowego III⁰, który w 2016 przebył zabieg wszczepienia pomostu aortalno-wieńcowego (LIMA- > LAD) oraz jednoczasowo wszczepienia protezy zastawki aortalnej, został skierowany do wymiany stymulatora z powodu wyczerpania baterii. Ze względu na spadek frakcji wyrzutowej lewej komory do 30% podjęto decyzję o rozbudowie układu do resynchronizującego. U chorego potwierdzono istnienie izolowanej przetrwałej żyły głównej górnej lewej. Ze względu na możliwe trudności z usunięciem elektrody stymulującej prawokomorowej oraz wszczepieniem prawokomorowej elektrody defibrylującej z dostępu po stronie lewej, podjęto decyzję o rozbudowie układu do stymulatora resynchronizującego (CRTP). Implantacja elektrody lewokomorowej była możliwa dzięki zastosowaniu różnych narzędzi i technik wymagających doświadczenia w zakresie kardiologii inwazyjnej. W pracy szczegółowo przedstawiono technikę zabiegu.
Wnioski: Znajomość technik i narzędzi stosowanych w kardiologii inwazyjnej umożliwia implantację elektrody lewokomorowej w trudnych przypadkach klinicznych.
Słowa kluczowe: przetrwała lewa żyła główna górnastymulacja resynchronizującaelektroda lewokomorowakardiologia inwazyjna
Referencje
- Rizkallah J, Burgess J, Kuriachan V. Absent right and persistent left superior vena cava: troubleshooting during a challenging pacemaker implant: a case report. BMC Res Notes. 2014; 7: 462.
- Uemura M, Suwa F, Takemura A, et al. Classification of persistent left superior vena cava considering presence and development of both superior venae cavae, the anastomotic ramus between superior venae cavae, and the azygos venous system. Anat Sci Int. 2012; 87(4): 212–222.
- Biffi M, Boriani G, Frabetti L, et al. Left Superior Vena Cava Persistence in Patients Undergoing Pacemaker or Cardioverter-Defibrillator Implantation. Chest. 2001; 120(1): 139–144.
- Polewczyk A, Kutarski A, Czekajska-Chehab E, et al. Complications of permanent cardiac pacing in patients with persistent left superior vena cava. Cardiol J. 2014; 21(2): 128–137.
- Guenther M, Kolschmann S, Rauwolf TP, et al. Implantable cardioverter defibrillator lead implantation in patients with a persistent left superior vena cava--feasibility, chances, and limitations: representative cases in adults. Europace. 2013; 15(2): 273–277.
- Kubala M, Chadha GD, Renard C, et al. Cardiac resynchronisation therapy device implantation in a patient with persistent left superior vena cava: is it still a challenge? Kardiol Pol. 2016; 74(6): 599.
- Erath JW, Sirat AS, Vamos M, et al. Epicardial CRT-P- and S-ICD Implantation in a Young Patient with Persistent Left Superior Vena Cava. Herzschrittmacherther Elektrophysiol. 2016; 27(4): 396–398.
- Duckett SG, Ginks M, Shetty AK, et al. Realtime fusion of cardiac magnetic resonance imaging and computed tomography venography with X-ray fluoroscopy to aid cardiac resynchronisation therapy implantation in patients with persistent left superior vena cava. Europace. 2011; 13(2): 285–286.
