Modyfikowany V-stenting ze wsparciem IVUS jako strategia postępowania u 62-letniego chorego z zawałem z uniesieniem odcinka ST i rozwijającym się wstrząsem kardiogennym

Streszczenie

Opisywany przypadek dotyczy 62-letniego pacjenta z nadciśnieniem tętniczym powikłanym przerostem mięśnia lewej komory i poszerzoną aortą wstępującą w wywiadzie, 4-godzinnym bólem dławicowym oraz objawami wstrząsu kardiogennego. Przy przyjęciu chory z silnym bólem w klatce piersiowej, zastojem w krążeniu małym i hipotonią 90/55 mm Hg. W ekg uniesienie odcinka ST o 4 mm w odprowadzeniach V1–4, z obniżeniami ST o 1 mm w II, III i aVF. Od zespołu pogotowia ratunkowego pacjent otrzymał nasycające dawki kwasu acetylosalicylowego i tikagreloru, a także heparynę niefrakcjonowaną i został przetransportowany bezpośrednio do pracowni hemodynamiki. Na podstawi koronarografii początkowo implantowano stent uwalniający ewerolimus (Promus Premier™ 3,5 × 30 mm/14 atm, BostonScientific) do gałęzi przedniej zstępującej (z niewielką protruzją do szczątkowego pnia lewej tętnicy wieńcowej). Na kolejnym etapie, w trakcie ultrasonografii wewnątrznaczyniowej (IVUS), potwierdzono istotność zmian miażdżycowych w gałęzi okalającej (GO) i implantowano tam stent uwalniający ewerolimus (Promus Premier 3,75 × 24 mm/12 atm), kierując się zasadami metody V-stenting. Zabieg optymalizowano w technice całujących się stentów (kissing balloons technique), wykorzystując przy tym IVUS do doboru stosownych niepodatnych cewników balonowych. Pacjenta przeniesiono na salę intensywnego nadzoru w stanie ogólnym dobrym, bez orthopnoe, hipotonii i dławicy. W kontrolnym badaniu echokardiograficznym wykazano frakcję wyrzutową 55% z hipokinezą koniuszka i segmentów przykoniuszkowych. Pacjent wypisany do domu po 6 dobach hospitalizacji w dobrym stanie, z zaleceniem przyjmowania przepisanych leków.