Interwencje wieńcowe

Nowy stent metalowy z ultracienką warstwą polimeru

Firma CeloNova BioSciences stworzyła nowy stent kobaltowo-chromowy Cobra o grubości przęseł 71 μm, pokryty ultracienką (< 0,05 μm) warstwą elastycznego polimeru (Polyzene-F), stanowiącego barierę pomiędzy metalem a krążącą krwią, przyspieszając tym samym endotelializację i hemokompatybilność implantowanego stentu [1]. W badaniu przeprowadzonym na 287 pacjentach stenty Cobra dały znacząco lepsze wyniki od stenów metalowych (BMS, bare metal stents) zarówno pod względem niepowodzeń w obrębie leczonego naczynia, jak i późnej utraty światła. Technologia ta jest obecnie analizowana w badaniu COBRA REDUCE, w którym zaplanowano ocenę bezpieczeństwa i skuteczności stosowania stentów Cobra połączonych z 2-tygodniową podwójną terapią przeciwpłytkową (DAPT, dual antiplatelet therapy) oraz porównanie ich ze stentami uwalniającymi leki i 6-miesięczną DAPT. Stent ten może mieć szczególne znaczenie w leczeniu pacjentów, którzy wymagają zabiegów przezskórnej rewaskularyzacji oraz mają przeciwwskazania do przedłużonej terapii przeciwpłytkowej.

Podwójna angiografia ilościowa (D-QVA) daje możliwość oceny skrzepliny w świetle tętnicy

Obecność skrzepliny w tętnicy wieńcowej w czasie ostrego zespołu wieńcowego zwiększa ryzyko zakrzepicy w stencie, dystalnej embolizacji, zjawiska no reflow, a przez to zwiększa ryzyko śmiertelności wewnątrzszpitalnej. Do tej pory nie istniała metoda, którą można było dokładnie określić ilości materiału zatorowego w tętnicy. Klasyczna angiografia ilościowa opiera się na technice wykrywania brzegów naczynia lub na wideo-densytometrii. Podwójna angiografia ilościowa (D-QVA) wykorzystuje obydwie te techniki jednocześnie. Nową technikę walidowano na fantomie oraz na grupie 19 pacjentów [2]. Wyniki uzyskane w D-QVA umożliwiają wykonanie dokładnej analizy ilościowej skrzepliny przed leczeniem i po nim. Takie narzędzie może ułatwić podjęcie odpowiedniej decyzji co do rodzaju zastosowanego leczenia.

Interwencje obwodowe

Mikrostenty – rozwiązanie dla pacjentów z miażdżycą poniżej kolana?

Znaczącym problemem w leczeniu miażdżycy tętnic kończyn dolnych są zwężenia w małych tętnicach poniżej kolana. Możliwość zmniejszania średnicy (poniżej 4F) sprzętu przeznaczonego do rewaskularyzacji to szansa dla ludzi z miażdżycą drobnych tętnic obwodowych. Firma Micro Medical Solutions wprowadza do leczenia zwężeń zlokalizowanych w drobnych tętnicach poniżej kolana stenty o bardzo małych średnicach (< 4F) [3]. Kompletny system microVIP obejmuje mikrocewnik, mikrobalon oraz mikrostent. Założeniem nowej technologii jest redukcja amputacji kończyn dolnych, a także zmniejszenie zapadalności, śmiertelności oraz obciążeń dla służby zdrowia związanych z miażdżycą obwodową. Szacunkowo u 25% populacji z chorobą naczyń obwodowych będzie wykonana operacja amputacji kończyn dolnych, a odsetek ten może wzrosnąć do 50% u pacjentów, dla których nie ma obecnie możliwości leczenia interwencyjnego z powodu zmian w drobnych tętnicach. Pierwsze zabiegi z użyciem nowatorskiego sprzętu będą przeprowadzone w tym roku.

Alternatywa dla kontrastu jodowego w interwencjach sercowo-naczyniowych

Dwutlenek węgla został zatwierdzony jako substancja kontrastująca w wielu badaniach eksperymentalnych oraz klinicznych. Ograniczeniem zastosowania tej substancji był problem związany ze ściśliwością CO2 oraz jego eliminacją podczas badania. Angiodroid jest automatycznym iniektorem dwutlenku węgla, który pozwolił pokonać te trudności [4]. Badanie przeprowadzono na 40 osobach, u których przeprowadzono angiografię z użyciem obu kontrastów. W obu grupach skutecznie i bez komplikacji przeprowadzono obrazowanie. Zastosowanie kontrastu jodowego w porównaniu do CO2 wiązało się z istotnym wzrostem poziomu kreatyniny. Po kontraście CO2 nie odnotowano odczynów alergicznych, w przeciwieństwie do grupy, w której używano klasycznego kontrastu. Według badaczy cyfrowa angiografia subtrakcyjna z wykorzystaniem CO2 jako kontrastu powinna stanowić alternatywę dla standardowej angiografii oraz być badaniem pierwszego wyboru w przypadku osób z chorobami nerek oraz uczuleniami na kontrast jodowy.

Interwencje zastawkowe

Nowa metoda leczenia niedomykalności zastawki mitralnej – MitraSpacer™

MitraSpacer™ jest balonem, który jest wprowadzany przezkoniuszkowo w miejsce zastawki mitralnej [5]. Część balonu umieszczana jest w lewym przedsionku, a część w lewej komorze. W trakcie rozkurczu, gdy komora napełnia się krwią, balon jest złożony, co ma zapewnić prawidłowe napełniania krwią komory. Natomiast w trakcie skurczu komory balon wypełnia się, a płatki zastawki mitralnej szczelnie do niego przylegają. Ma to zapewnić brak przecieku do przedsionka. Do pierwszego badania in vivo użyto ośmiu zdrowych owiec, które obserwowano przez trzy miesiące po implantacji. Jedna owca zmarła w powodu krwawienia do przewodu pokarmowego. Reszta grupy ukończyła badanie. Urządzenie było dobrze tolerowane przez zwierzęta, struktury lewej komory oraz przedsionka nie zostały uszkodzone. Tym samym potwierdzono bezpieczeństwo balonu MitraSpacer™ oraz możliwość zastosowania go u ludzi bez innej opcji terapeutycznej i z bardzo dużym ryzykiem zabiegu kardiochirurgicznego.

Innowacje w neurointerwencjach

Udary z mniejszych tętnic powinny być leczone hybrydowo

Mechaniczne udrażnianie naczynia odpowiedzialnego za udar niedokrwienny mózgu jest obecnie coraz częściej wykonywane w pracowniach radiologii interwencyjnej. W rejestrze PRAQUE-16 porównywano wykonanie bezpośredniej trombektomii (grupa badana) oraz trombektomii torowanej podaniem leku trombolitycznego (grupa kontrolna) [6]. Z badania wyłączono pacjentów z dużym udarem niedokrwiennym oraz okluzją dużego naczynia w badaniu tomografii komputerowej. Sukces proceduralny definiowany jako przepływ TIMI 2b-3 występował częściej w grupie kontrolnej niż badanej (81 vs. 69%), powrót do pełnej sprawności neurologicznej był również częściej obserwowany w grupie kontrolnej (52 vs. 36%). W grupie badanej obserwowano mniej krwawień wewnątrzczaszkowych niż w grupie kontrolnej (3,6 vs. 6,5%). Na podstawie badania wywnioskowano, że bezpośrednia trombektomia mechaniczna może być preferowana u osób z przeciwwskazaniami do leczenia trombolitycznego oraz u osób z krótką punktową okluzją.

Innowacje w farmakoterapii

Nowy lek w leczeniu hipercholesterolemii

Inclisiran – to cząsteczka siRNA, która blokuje produkcję białka PCSK9 odpowiedzialnego za regulację w dół (down regulation) receptora dla cholesterolu LDL (low density lipoprotein). Wynikiem tego działania jest większa liczba receptorów dla LDL na cząsteczce hepatocytów, które oczyszczają krew z aterogennych LDL. Inclisiran wykazał istotny i długotrwały potencjał hipolipemizujący. Podany podskórnie raz na sześć miesięcy może stanowić atrakcyjną alternatywę dla stosowania statyn [7]. Badania kliniczne nad nowym lekiem są w toku.

Innowacje w terapii niewydolności serca

Nowa metoda krioprezerwacji tkanek

Jednym z głównych problemów w transplantologii jest ograniczony czas konserwacji narządów. W przypadku serca oraz płuc są to zaledwie cztery godziny. Z tego powodu nawet 60% tych narządów nie może być przeszczepiona z powodu przekroczenia czasu prezerwacji tkanek. W badaniu opublikowanym w „Nanotechnology” Manuchehrabadi i wsp. wykorzystali nanocząsteczki jako materiał do konserwacji narządów [8]. Cząsteczki te następnie ogrzewano poprzez indukcję wywołaną działaniem pola magnetycznego. W badaniu na tkankach zwierzęcych udowodniono, że ten sposób ponownego ogrzania wiązał się ze zwiększoną żywotnością tkanek. Badanie to niesie nadzieje na wydłużenie czasu oraz możliwość magazynowania tkanek przed ich późniejszymi przeszczepami.

Porównanie bezpieczeństwa oraz skuteczności dwóch rodzajów pomp wspomagających lewą komorę w skrajnej niewydolności serca

W badaniu opublikowanym w „New England Journal of Medicine” badano nowoczesne wewnątrzosierdziowe centryfugalne pompy do wspomagania lewej komory u pacjentów z zaawansowaną niewydolnością serca [9]. Grupę kontrolną stanowiły obecnie stosowane urządzenia do wspomagania lewej komory. Badanie przeprowadzono na grupie 446 pacjentów z czego dwie trzecie populacji stanowiła grupa badana. Jak punkt końcowy przyjęto przeżycie 2-letnie bez udaru oraz dysfunkcji urządzenia wymagającej wymiany sprzętu. Grupy nie różniły się pod względem punktów końcowych (55,4% w grupie badanej vs. 59,1% w grupie kontrolnej). Występowały natomiast różnice pod względem konieczności wymiany urządzenia (8,8 vs. 16,2% na korzyść grupy badanej) oraz występowania udarów mózgu (12,1% vs. 29,1% na korzyść grupy kontrolnej). Podsumowując badane urządzenie okazało się nie gorsze od powszechnie stosowanych urządzeń do wspomagania lewej komory.

Adres do korespondencji:

Dr hab. n. med. Krzysztof Milewski
Centre for Cardiovascular Research and Development American Heart of Poland SA
ul. Czajek 41, 40–534 Katowice
e-mail: kpmilewski@gmail.com