Niedomykalność zastawki mitralnej. Cześć I. Mechanizmy i etiologia

Streszczenie

Prawidłowa struktura i funkcja aparatu mitralnego są warunkiem koniecznym dla pełnej koaptacji płatków, zapobiegają także restrykcji i wypadaniu płatków. Wszelkie zaburzenia przestrzenno-czasowe koaptacji płatków prowadzą do niedomykalności zastawki mitralnej (MR, mitral regurgitation), która jest jedną z najczęściej występujących wad zastawkowych. Pierwotna (organiczna) MR jest spowodowana zwyrodnieniem aparatu mitralnego z pęknięciem struny lub mięśnia brodawkowatego, wypadaniem płatka zastawki mitralnej lub jego perforacją. Wtórna (czynnościowa) MR jest najczęściej spowodowana globalną lub regionalną przebudową lewej komory, prowadzącą do wzmożonego naprężenia pomiędzy koniuszkiem serca i pierścieniem mitralnym i ograniczenia ruchomości płatków. Cepowate płatki są charakterystyczne dla reumatycznej MR, a skurczowy ruch przedniego płatka i wydłużone płatki zastawki mitralnej są typowe dla MR w kardiomiopatii przerostowej. Szczegółowe zrozumienie mechanizmu MR jest niezbędne dla zaplanowania optymalnego leczenia.