Eozynofilia spowodowana infekcją Toxocara canis — opis przypadku
, 2
Streszczenie
Mianem eozynofilii określa się bezwzględną liczbę granulocytów kwasochłonnych we krwi obwodowej przekraczającą 0,5 G/l. Najczęściej ma ona łagodne nasilenie i towarzyszy wielu chorobom, na przykład alergicznym, reumatologicznym, zakaźnym lub nowotworowym. Spektrum objawów odczynowych eozynofilii zależy od choroby leżącej u jej podłoża. Po włączeniu leczenia choroby podstawowej liczba eozynofilów powraca do wartości prawidłowych. Diagnostykę w kierunku eozynofilii klonalnych rozpoczyna się po wykluczeniu jej wtórnych przyczyn. Eozynofilie klonalne są rzadkimi chorobami, w których eozynofile są częścią klonu nowotworowego. Potwierdzenie klonalności wykonuje się metodami biologii molekularnej. Nacieki eozynofilowe najczęściej obejmują skórę, płuca, serce. Manifestacje kliniczne nie wiążą się liczbą eozynofilów we krwi obwodowej ani w szpiku i mogą występować zarówno w postaci łagodnych zmian, jak i ciężkich, zagrażających życiu powikłań narządowych, w tym powikłań zakrzepowo-zatorowych.
W artykule przedstawiono opis przypadku 36-letniego mężczyzny z eozynofilią w przebiegu zakażenia Toxocara canis z nasilonymi objawami ogólnymi, erytrodermią i uszkodzeniem wątroby.
Słowa kluczowe: eozynofiliahipereozynofiliaToxocara canistoksokaroza
Referencje
- Rothenberg ME. Eosinophilia. N Engl J Med. 1998; 338(22): 1592–1600.
- Ackerman SJ, Bochner BS. Mechanisms of eosinophilia in the pathogenesis of hypereosinophilic disorders. Immunol Allergy Clin North Am. 2007; 27(3): 357–375.
- Kovalszki A, Weller PF, Kovalszki A, et al. Eosinophilia in mast cell disease. Immunol Allergy Clin North Am. 2014; 34(2): 357–364.
- Klion AD, Ackerman SJ, Bochner BS. Contributions of eosinophils to human health and disease. Annu Rev Pathol. 2020; 15: 179–209.
- Wechsler ME, Munitz A, Ackerman SJ, et al. Eosinophils in health and disease: a state-of-the-art review. Mayo Clin Proc. 2021; 96(10): 2694–2707.
- Brigger D, Riether C, van Brummelen R, et al. Eosinophils regulate adipose tissue inflammation and sustain physical and immunological fitness in old age. Nat Metab. 2020; 2(8): 688–702.
- Shomali W, Gotlib J. World Health Organization-defined eosinophilic disorders: 2022 update on diagnosis, risk stratification, and management. Am J Hematol. 2022; 97(1): 129–148.
- Klion AD. Eosinophilia: a pragmatic approach to diagnosis and treatment. Hematology Am Soc Hematol Educ Program. 2015; 2015: 92–97.
- Bystrom J, Amin K, Bishop-Bailey D. Analysing the eosinophil cationic protein — a clue to the function of the eosinophil granulocyte. Respir Res. 2011; 12: 10.
- van Balkum M, Kluin-Nelemans H, van Hellemond JJ, et al. Hypereosinophilia: a diagnostic challenge. Neth J Med. 2018; 76(10): 431–436.
- Curtis C, Ogbogu P. Hypereosinophilic syndrome. Clin Rev Allergy Immunol. 2016; 50(2): 240–251.
- Ma G, Holland CV, Wang T, et al. Human toxocariasis. Lancet Infect Dis. 2018; 18(1): e14–e24.
- Nicoletti A. Toxocariasis. Handb Clin Neurol. 2013; 114: 217–228.
- Auer H, Walochnik J. Toxocariasis and the clinical spectrum. Adv Parasitol. 2020; 109: 111–130.
- Sultan SJ, Sameem F, Ashraf M. Drug reaction with eosinophilia and systemic symptoms: manifestations, treatment, and outcome in 17 patients. Int J Dermatol. 2015; 54(5): 537–542.
- Cardones AR, Isaacs M, Cardones AR, et al. DRESS syndrome: clinical myths and pearls. Cutis. 2018; 102(5): 322–326.
- Peyrière H, Dereure O, Breton H, et al. Network of the French Pharmacovigilance Centers. Variability in the clinical pattern of cutaneous side-effects of drugs with systemic symptoms: does a DRESS syndrome really exist? Br J Dermatol. 2006; 155(2): 422–428.
- Terl M, Sedlák V, Cap P, et al. Asthma management: a new phenotype-based approach using presence of eosinophilia and allergy. Allergy. 2017; 72(9): 1279–1287.
- Liu FT, Goodarzi H, Chen HY. IgE, mast cells, and eosinophils in atopic dermatitis. Clin Rev Allergy Immunol. 2011; 41(3): 298–310.
- Heimall J, Freeman A, Holland S. Pathogenesis of hyper IgE syndrome. Clin Rev Allergy Immunol. 2009; 38(1): 32–38.
- Sánchez-Oro R, Alonso-Muñoz EM, Martí Romero L. Review of IgG4-related disease. Gastroenterol Hepatol. 2019; 42(10): 638–647.
- Mahajan VS, Mattoo H, Deshpande V, et al. IgG4-related disease. Annu Rev Pathol. 2014; 9: 315–347.
- Petri M, Orbai AM, Alarcón GS, et al. Derivation and validation of the Systemic Lupus International Collaborating Clinics classification criteria for systemic lupus erythematosus. Arthritis Rheum. 2012; 64(8): 2677–2686.
- Watts R, Lane S, Hanslik T, et al. Development and validation of a consensus methodology for the classification of the ANCA-associated vasculitides and polyarteritis nodosa for epidemiological studies. Ann Rheum Dis. 2007; 66(2): 222–227.
- Nguyen Y, Guillevin L. Eosinophilic granulomatosis with polyangiitis (Churg-Strauss). Semin Respir Crit Care Med. 2018; 39(4): 471–481.
- O'Connell EM, Nutman TB. Eosinophilia in infectious diseases. Immunol Allergy Clin North Am. 2015; 35(3): 493–522.
- Montgomery ND, Dunphy CH, Mooberry M, et al. Diagnostic complexities of eosinophilia. Arch Pathol Lab Med. 2013; 137(2): 259–269.
