Ocena skuteczności i bezpieczeństwa stosowania terapii iksazomib–lenalidomid–deksametazon w leczeniu nawrotowego/opornego szpiczaka plazmocytowego wysokiego ryzyka cytogenetycznego — wyniki badania obserwacyjnego Polskiej Grupy Szpiczakowej

Streszczenie

Przeżycie pacjentów ze szpiczakiem plazmocytowym (MM) istotnie się poprawiło w ostatnich latach dzięki wprowadzeniu nowych leków, takich jak inhibitory proteasomu (PI) czy leki immunomodulujące (ImiD). Nadal jednak jest to choroba nieuleczalna, a przebieg kliniczny — bardzo różnorodny. Grupą chorych o szczególnie niekorzystnym rokowaniu są pacjenci z opornym/nawrotowym MM (RRMM), u których są obecne zdefiniowane niekorzystne zaburzenia cytogenetyczne — del(17p), t(4;14), t(14;16). Spośród nowych obecnie stosowanych terapii duże nadzieje budzi trójlekowy schemat iksazomib–lenalidomid–deksametazon (IRd). W pracy dokonano analizy przypadków chorych z rozpoznaniem RRMM o wysokim ryzyku cytogenetycznym, u których w leczeniu zastosowano schemat chemioterapii IRd. Dodano również opis przypadku o agresywnym przebiegu klinicznym, bez znanych danych cytogenetycznych. Dane zebrano z czterech ośrodków w Polsce w ramach obserwacyjnego badania Polskiej Grupy Szpiczakowej. Wyniki wstępnej obserwacji wskazują na wysoką skuteczność oraz korzystny profil bezpieczeństwa terapii IRd u chorych z RRMM wysokiego ryzyka.