Opinia ekspertów dotycząca stosowania akalabrutynibu w leczeniu przewlekłej białaczki limfocytowej

Streszczenie

Inhibitory kinazy tyrozynowej Brutona stały się jednymi z najważniejszych leków w leczeniu pacjentów z przewlekłą białaczką limfocytową (CLL). Inhibitory BTK są obecnie dobrze ugruntowaną terapią dla pacjentów nieleczonych, jak również dla pacjentów z nawrotem lub opornych na leczenie. Wykazano, że BTKis są kluczowe w leczeniu pacjentów z CLL wysokiego ryzyka z aberracjami genu TP53 lub charakteryzujących się niezmutowanym statusem genu regionu zmiennego łańcucha ciężkiego immunoglobulin (IGHV). Ibrutynib był pierwszym w swojej klasie inhibitorem BTK; jednak pomimo jego potencjału terapeutycznego, charakteryzuje się on również określonymi działaniami niepożądanymi, w tym nadciśnieniem tętniczym, zwiększonym ryzykiem krwawienia, toksycznością kardiologiczną i zmianami skórnymi. Chociaż wykazano, że następna generacja BTK jest bardziej specyficzna, ten profil zdarzeń niepożądanych jest obecnie uważany za specyficzny dla tej klasy leków. W niniejszym przeglądzie omówiono aktualny status akalabrutynibu, BTKi drugiej generacji.