Tom 11, Nr 3 (2020)
WYBRANE PROBLEMY KLINICZNE
Opublikowany online: 2020-12-01
Wyświetlenia strony 5852
Wyświetlenia/pobrania artykułu 47
Pobierz cytowanie

Eksport do Mediów Społecznościowych

Eksport do Mediów Społecznościowych

Postępowanie dietetyczne wśród osób chorujących na zespół jelita drażliwego (IBS)

Dorota Gumiela
Forum Zaburzeń Metabolicznych 2020;11(3):120-127.

Streszczenie

Celem leczenia żywieniowego w zespole jelita drażliwego (IBS) jest złagodzenie objawów pochodzących z przewodu pokarmowego. U pacjentów z IBS często stosuje się dietę z ograniczeniem produktów bogatych w FOODMAP, których spożycie nasila dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego. W diecie osób z IBS powinny się znaleźć wybierane produkty o ich niskiej zawartości. W postaci zaparciowej należy uwzględnić odpowiednią podaż płynów (ok. 2 l/d.). Należy unikać produktów nasilających zaparcia (potrawy z ryżu, mąki ziemniaczanej, białego pieczywa, czekolady, produktów typu fast-food), warzyw i owoców powodujących wzdęcia (warzywa kapustne, cebulowe i strączkowe). W postaci zaparciowej IBS zalecana jest dieta bogatoresztkowa, w której zwiększona podaż̇ błonnika powoduje wzrost objętości stolca oraz przyspiesza przemieszczanie się treści pokarmowej w jelitach i sprawia, że stolec staje się łatwiejszy do wydalenia. W postaci biegunkowej należy stosować dietę łatwostrawną z ograniczeniem tłuszczu i frakcji nierozpuszczalnej błonnika pokarmowego, który przyspiesza perystaltykę jelit, mechanicznie je drażniąc. Do produktów obfitujących w błonnik nierozpuszczalny należą: otręby pszenne, pieczywo razowe, grube kasze, orzechy, całe ziarna. Aby zredukować biegunki, można dobierać w diecie delikatne warzywa i owoce (bogate w błonnik rozpuszczalny: jabłko, banan), obrane ze skórki, rozdrobnione. Należy spożywać drobne kasze. Błonnik rozpuszczalny wpływa na spowolnienie pasażu przez jelita. Jeśli obserwowane o zarówno objawy biegunek i zaparć, należy dostosować jadłospis do rodzaju objawów.

Artykuł dostępny w formacie PDF

Dodaj do koszyka: 49,00 PLN

Posiadasz dostęp do tego artykułu?

Referencje

  1. Wierzbicka-Tuka I, Ciećko-Michalska I, Jabłoński K, et al. Zmiany morfologiczne jelita grubego z zespołem jelita drażliwego. Przegląd Lekarski. 2012; 69(11): 1180–1185.
  2. Pawlak K, Rudzik R, Lewiński M, et al. Słuczanowska-Głąbowska S. Dieta L-FODMAP w leczeniu zespołu jelita drażliwego. BromatChemToksykol – L. 2017; 2: 179–83.
  3. Żelewski A, Wojtuń S, Gil J, et al. Zespół jelita nadwrażliwego – podstawowe zasady rozpoznania i leczenia. PediatrMed Rodz. 2013; 9(3): 250–255.
  4. Jarosz M. Praktyczny podręcznik dietetyki. Instytut Żywności i Żywienia 2010: 189–195.
  5. Zahorska-Markiewicz B, Małecka-Tendera E. Patofizjologia kliniczna. Urban & Partner 2009.
  6. Adrych K. Zespół jelita drażliwego w świetle najnowszych wytycznych. Forum medycyny rodzinnej. 2018; 12(6): 224–233.
  7. Jarocka-Cyta E, Przybyłowicz KE. Rola FODMAP w zaburzeniach czynnościowych przewodu pokarmowego. Standardy medyczne Pediatria. 2015; 12: 89–84.
  8. Wasiluk D, Ostrowska L. Leczenie dietetyczne pacjentów z zespołem jelita nadwrażliwego. Nowa Medycyna. 2010; 3: 89–95.
  9. Piramida zdrowego żywienia i aktywności fizycznej. IŻŻ 2016. . http://www.izz.waw.pl/attachments/article/7/Piramida%20Zdrowego%20Żywienia%20i%20Aktywności%20Fizycznej%20Broszura.pdf (28.02.2020).
  10. Ciok J, Laskowska J. Żywienie w patogenezie i leczeniu nieswoistych zapalnych chorób jelit. Nowa Medycyna. 1999; 10.
  11. Konturek S. Gastroenterologia i hepatologia kliniczna. PZWL, Warszawa 2006.
  12. Szczeklik A. Choroby wewnętrzne. Medycyna Praktyczna, Kraków 2007.
  13. Zasady postępowania w nadciśnieniutętniczym — 2019 rok. Wytyczne Polskiego Tworzystwa Nadciśnienia Tętniczego. 2019; 1-86.
  14. Wytyczne American CancerSocietydotycząceżywienia i aktywności fizycznej w zapobieganiu nowotworom złośliwym: zmniejszanie ryzyka nowotworów przez wybór prawidłowych nawykówżywieniowych i wysiłek fizyczny. CA Cancer J Clin. 2006; 56: 254-281.
  15. Stanowisko Zespołu Ekspertów. Polskie zalecenia dotyczące profilaktyki niedoborów witaminy D – 2009. Ginekol Pol. 2010; 81: 149-153.
  16. Achremowicz B, Korus J. Potrzeba regulacji zawartości izomerów trans kwasów tłuszczowych w żywności. ŻYWNOŚĆ Nauka Technologia Jakość. 2007; 3(52): 5.
  17. https://www.izomery.izz.waw.pl. 22.04.2020.