Tom 9, Nr 3 (2018)
WYBRANE PROBLEMY KLINICZNE
Opublikowany online: 2018-11-27

dostęp otwarty

Wyświetlenia strony 2199
Wyświetlenia/pobrania artykułu 8345
Pobierz cytowanie

Eksport do Mediów Społecznościowych

Eksport do Mediów Społecznościowych

Właściwości prozdrowotne czarnuszki siewnej i jej znaczenie w leczeniu dny moczanowej

Roksana Jurczak, Julita Reguła
Forum Zaburzeń Metabolicznych 2018;9(3):95-102.

Streszczenie

Czarnuszka siewna (łac. Nigella sativa) była i jest również obecnie stosowana najczęściej jako przyprawa, w tym w szczególności zamiennik pieprzu. Znana była od wieków w krajach środkowego wschodu, w kuchni indyjskiej, egipskiej, jak również u Greków i Rzymian. Jako środek leczniczy jest wykorzystywana już od ponad 2000 lat. Obecnie bada się jej właściwości prozdrowotne. Roślina ta wykazuje między innymi działanie: przeciwbólowe, przeciwzapalne, przeciwgorączkowe, przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe, przeciwgrzybiczne, przeciwpasożytnicze, przeciwalergiczne, przeciwnowotworowe, przeciwcukrzycowe, antyoksydacyjne, hipotensyjne, hipolipidemiczne, immunomodulujące, moczopędne, żółciopędne, przeciwwrzodowe, hepatoprotekcyjne, neuroochronne, nefroprotekcyjne, działa ochronnie na układ oddechowy, wykazuje właściwości spazmolityczne (rozkurczowe), a także działa regulująco w zaburzeniach cyklu miesięcznego i pobudzająco na laktację. Wykorzystuje się również jej właściwości we wspomaganiu leczenia chorób autoimmunologicznych, w tym w reumatyzmie. Wyniki badań wykazują korzystny wpływ stosowania czarnuszki we wspomaganiu terapii osób z uogólnionym stanem zapalnym, jak również z hiperurykemią. Wydaje się zatem zasadne wprowadzenie czarnuszki do diety pacjentów w trakcie leczenia dny moczanowej.

Artykuł dostępny w formacie PDF

Pokaż PDF Pobierz plik PDF

Referencje

  1. Gińdzieńska-Sieśkiewicz E, Sierakowski S, Domysławska I, et al. Dna moczanowa–aktualne spojrzenie na diagnostykę i leczenie–Gout: the current look at diagnostics and treatment. Reumatologia. 2010; 48(6): 425–428.
  2. Majdan M. Editorial paper Gout – new diagnostic and therapeutic options. Reumatologia/Rheumatology. 2013; 1: 1–8.
  3. Lamer-Zarawska E, Kowal-Gierczak B, Niedworok J. Fitoterapia i leki roślinne. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012.
  4. Al-Ghamdi MS. The anti-inflammatory, analgesic and antipyretic activity of Nigella sativa. Journal of Ethnopharmacology. 2001; 76(1): 45–48.
  5. AL-Kattan N.F.S. Effect of Nigella sativa (black seed) on arthritis & gout diseases. 2006. http://nahrainuniv.edu.iq/sites/default/files/Combined_1_10.pdf (27.09.2018).
  6. Aggarwal BB, Kunnumakkara AB, Harikumar KB, et al. Potential of spice-derived phytochemicals for cancer prevention. Planta Med. 2008; 74(13): 1560–1569.
  7. Sztaba D. Barwa szafranu, aromat cynamonu, smak kaparów - właściwości lecznicze biblijnych przypraw. Farm Pol. 2009; 6(1): 32–34.
  8. Al-Logmani A, Zari T. Long-term effects of Nigella sativa L. oil on some physiological parameters in normal and streptozotocin-induced diabetic rats. Journal of Diabetes Mellitus. 2011; 01(03): 46–53.
  9. Khan A, Khan MN, Hasan R, et al. Effects of Nigella sativa (back seed) on serum levels of urea and uric acid in acetaminophen induced hepatotoxicity of commercial layer chickens. J World's Poult Res. 2013; 3(2): 89–92.
  10. Borusewicz M, Janeczko Z. Nigella sativa - roślinny surowiec o właściwościach plejotropowych. Post Fitoter. 2015; 16(4): 223–236.
  11. Assi MA, Mohd No, Bachek NF, et al. Mohd Yusoff M.S., Rajion M.A. The various effects of Nigella Sativa on multiple body systems in human and animals. PJSRR. 2016; 2(3): 1–19.
  12. Mańkowska D, Bylka W. Nigella sativa - związki czynne, aktywność biologiczna. Herba Pol. 2009; 55(1): 109–125.
  13. Ahmad A, Husain A, Mujeeb M, et al. A review on therapeutic potential of Nigella sativa: A miracle herb. Asian Pac J Trop Biomed. 2013; 3(5): 337–352.
  14. Ismail MM, Al-Naqe GN, Al-Zuba AS, et al. Nutrients composition and minerals content of three different Samples of Nigella sativa L. Cultivated in Yemen. Asian Journal of Biological Sciences. 2009; 2(2): 43–48.
  15. Juhaimi F, Matthäus B, Ghafoor K, et al. Fatty acids, tocopherols, minerals contents of Nigella sativa and Trigonella foenum-graecum seed and seed oils. RISG. 2016; 93(3): 165–171.
  16. Badary O, Abdel-Naim A, Abdel-Wahab M, et al. The influence of thymoquinone on doxorubicin-induced hyperlipidemic nephropathy in rats. Toxicology. 2000; 143(3): 219–226.
  17. Elshama SS, Shehab M, Shehab G, et al. Role of Nigella Sativa seeds on modulation testicular toxicity of colchicine repeated use in adult albino rats. Life Sci J. 2013; 10(4): 1629–1639.