Tom 8, Nr 3 (2017)
WYBRANE PROBLEMY KLINICZNE
Opublikowany online: 2017-10-06

dostęp otwarty

Wyświetlenia strony 2057
Wyświetlenia/pobrania artykułu 5301
Pobierz cytowanie

Eksport do Mediów Społecznościowych

Eksport do Mediów Społecznościowych

Ocena procesu redukcji masy ciała pod kontrolą dietetyka u osób z nadwagą lub otyłością

Patrycja Kłósek
Forum Zaburzeń Metabolicznych 2017;8(3):117-127.

Streszczenie

WSTĘP: Otyłość została uznana za jedną z najgroźniejszych przewlekłych chorób niezakaźnych. Leczenie powinno odbywać się wyłącznie pod kontrolą dietetyka. Dietoterapia otyłości obejmuje wprowadzenie diety ubogoenergetycznej. Ma ona na celu stopniową redukcję masy ciała przy zachowaniu dobrego samopoczucia i poprawę stanu zdrowia pacjenta. Dieta powinna uczyć dobrych nawyków żywieniowych, regularnego spożywania posiłków i zdrowych technik kulinarnych.

MATERIAŁ I METODY: W badaniu uczestniczyło 120 kobiet z nadwagą lub otyłością będących w trakcie kuracji odchudzającej przeprowadzanej pod kontrolą dietetyka. Za pomocą autorskiego kwestionariusza ankiety pacjentki miały za zadanie ocenić proces leczenia.

WYNIKI: Pacjentki, weryfikując skuteczność obecnej kuracji odchudzającej pod kontrolą dietetyka, w większości (80,8%) zadeklarowały, że stosowana przez nich dieta nie przyczynia się do uciążliwego myślenia o jedzeniu oraz powstawaniu zjawiska fiksacji, uciążliwemu liczeniu kalorii itp., 75% pań zadeklarowało także, że przygotowywanie posiłków podczas obecnego odchudzania sprawia im mniejszą trudność niż podczas poprzednich prób odchudzania. U 60% osób cotygodniowe wizyty u dietetyka wywołują pozytywne emocje, a u 30% ciekawość. 90,8% pacjentek uważa, że spotkania z dietetykiem przyczyniły się do zwiększenia ich wiedzy żywieniowej. Fakt, że podczas obecnego leczenia nadwagi nie odczuwa stresu związanego z odchudzaniem zadeklarowało 88% kobiet.

WNIOSKI: Proces redukcji masy ciała pod kontrolą dietetyka pacjentki oceniają jako bardziej efektywny niż samodzielne próby redukcji masy ciała.

Referencje

  1. WHO: Obesity: Preventing and magaging the global epidemic. Report of a WHO consultation. Geneva, WHO Technical Report Series 894, 2000.
  2. Kłosiewicz-Latoszek L. Otyłość jako problem społeczny, zdrowotny i leczniczy. Probl Hig Epidemiol. 2010; 91(3): 339–343.
  3. Haslam DW, James WP. Obesity. Lancet. 2005; 366(9492): 1197–1209.
  4. Kowalska K. Natural compounds involved in adipose tissue mass control in in vitro studies. Postępy Higieny i Medycyny Doświadczalnej. 2011; 65: 515–523.
  5. Skop-Lewandowska A, Gąsior A, Zając J, et al. Ocena podaży energii oraz wybranych składników pokarmowych w całodziennych racjach pokarmowych kobiet z nadwagą i otyłością. Probl Hig i Epidemiol. 2014; 95(4): 975–980.
  6. Stefanowicz A. Profilaktyka chorób cywilizacyjnych i społecznych. In: Kulik TB, Pacian A. ed. Zdrowie publiczne. PZWL, Warszawa 2014: 134–135.
  7. Mooreville M, Shomaker LB, Reina SA, et al. Depressive symptoms and observed eating in youth. Appetite. 2014; 75: 141–149.
  8. De Miguel-Etayo P, Moreno LA, Santabárbara J, et al. EVASYON Study Group. Anthropometric indices to assess body-fat changes during a multidisciplinary obesity treatment in adolescents: EVASYON Study. Clin Nutr. 2015; 34(3): 523–528.
  9. Djibo DA, Araneta MR, Kritz-Silverstein D, et al. Body adiposity index as a risk factor for the metabolic syndrome in postmenopausal Caucasian, African American, and Filipina women. Diabetes Metab Syndr. 2015; 9(2): 108–113.
  10. Renehan AG, Tyson M, Egger M, et al. Body-mass index and incidence of cancer: a systematic review and meta-analysis of prospective observational studies. Lancet. 2008; 371(9612): 569–578.
  11. Shah RV, Murthy VL, Abbasi SA, et al. Visceral adiposity and the risk of metabolic syndrome across body mass index: the MESA Study. JACC Cardiovasc Imaging. 2014; 7(12): 1221–1235.
  12. Wickel EE. Evaluating the utility of the body adiposity index in adolescent boys and girls. J Sci Med Sport. 2014; 17(4): 434–438.
  13. Clinical Guidelines on the Identification, Evaluation, and Treatment of Overweight and Obesity in Adults. NIH, Bethesda 2013.
  14. Gawrys W, Zyska A, Ślęzak A. Wskaźniki antropometryczne i ich zastosowania w ocenie stanu zdrowia ludności. Hygeia Public Health. 2017; 52(1): 41–47.
  15. Ostrowska L, Stefańska E, Adamska E, et al. Wpływ leczenia dietą redukcyjną na skład ciała i modyfikację składników odżywczych w dziennej racji pokarmowej u otyłych kobiet. Endokr Otył Zab Przem Mat. 2010; 6(4): 179–188.
  16. Wolańska D, Kłosiewicz-Latoszek L. [Fatty acids intake and serum lipids profile in overweighted and obese adults]. Rocz Panstw Zakl Hig. 2012; 63(2): 155–162.
  17. Melmer A, Lamina C, Tschoner A, et al. Body adiposity index and other indexes of body composition in the SAPHIR study: association with cardiovascular risk factors. Obesity (Silver Spring). 2013; 21(4): 775–781.
  18. Kurowska M, Przybylski P, Przybylska D. Differences in the frequency of overweight and obesity measured by means of body adiposity index (BAI) or body fat percentage (BF%) in 18-year-old students from southeastern Poland. Hygeia Public Health. 2013; 48(3): 308–314.
  19. Alberti KG, Zimmet PZ, Shaw J. The metabolic syndrome — a new worldwide definition. Lancet. 2005; 366: 1059–1062.
  20. Freedman DS, Ogden CL, Goodman AB, et al. Skinfolds and coronary heart disease risk factors are more strongly associated with BMI than with the body adiposity index. Obesity (Silver Spring). 2013; 21(1): E64–E70.
  21. Leslie WS, Hankey CR, Lean MEJ. Weight gain as an adverse effect of some commonly prescribed drugs: a systematic review. QJM. 2007; 100(7): 395–404.
  22. Malone M, Malone M, Alger-Mayer SA, et al. Medication associated with weight gain may influence outcome in a weight management program. Ann Pharmacother. 2005; 39(7-8): 1204–1208.
  23. Onofre M, Marques AR, Moreira R, et al. Physical education and sport in Europe: from individual reality to collective desirability (Part 1). Intern J Physical Educ. 2012; 49(2): 31–35.
  24. Consensus Development Conference on Antipsychotic Drugs and Obesity and Diabetes. Diabetes Care. 2004; 27(2): 596–601.
  25. Liné C, Moro MR, Lefèvre H, et al. A qualitative exploration of the work of embodiment in adolescent girls with obesity. Clin Obes. 2016; 6(5): 321–331.
  26. Mozaffarian D. Foods, obesity, and diabetes-are all calories created equal? Nutr Rev. 2017; 75(suppl 1): 19–31.
  27. Banack HR, Kaufman JS. The obesity paradox: understanding the effect of obesity on mortality among individuals with cardiovascular disease. Prev Med. 2014; 62: 96–102.
  28. Thomas DE, Elliott EJ, Thomas DE, et al. Low glycaemic index or low glycaemic load diets for overweight and obesity. Cochrane Database Syst Rev. 2007; 104(3): CD005105–802.
  29. Datta Banik S, Das S. Body mass index and body adiposity index in relation to percent body fat: a study in adult men of three endogamous groups of South Bengal. Homo. 2015; 66(1): 90–99.
  30. Livesey G, Taylor R, Hulshof T, et al. Glycemic response and health--a systematic review and meta-analysis: relations between dietary glycemic properties and health outcomes. Am J Clin Nutr. 2008; 87(1): 258S–268S.
  31. Ayyad C, Andersen T. Long-term efficacy of dietary treatment of obesity: a systematic review of studies published between 1931 and 1999. Obes Rev. 2000; 1(2): 113–119.
  32. Steinka I, Wachowiak N. Próba stworzenia modelu oceny skuteczności diety stosowanej do redukcji masy ciała. Zeszyty Nauk. 2014; 12(86): 178–189.
  33. Lange E, Krusiec J, Kulik A. Wybrane zachowania żywieniowe kobiet z nadmierną masą ciała. Probl Hig Epidemiol. 2011; 92(3): 580–582.
  34. Ogińska-Bulik N, Chanduszko-Salska J. Psychologiczna charakterystyka kobiet z nadwagą i otyłością. Folia Psychologica. 2000; 4: 35–44.
  35. Szulińska M, Bogdański P, Bryl W, et al. Wpływ różnych wzorców zachowań na efekty terapii odchudzającej u otyłych pacjentów. Probl Hig Epidemiol. 2005; 86(2): 109–111.