Tom 6, Nr 3 (2015)
WYBRANE PROBLEMY KLINICZNE
Opublikowany online: 2015-11-26

dostęp otwarty

Wyświetlenia strony 2420
Wyświetlenia/pobrania artykułu 16395
Pobierz cytowanie

Eksport do Mediów Społecznościowych

Eksport do Mediów Społecznościowych

Otyłość u pacjentów ze schizofrenią

Magdalena Lech, Lucyna Ostrowska
Forum Zaburzeń Metabolicznych 2015;6(3):103-111.

Streszczenie

Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) szacuje, że na świecie jest 45 mln ludzi chorujących na schizofrenię. Schorzenie to obejmuje grupę nieprawidłowości psychotycznych, ujawniających się najczęściej we wczesnym okresie dorosłości. Jest to choroba przewlekła przebiegająca z zaostrzeniami dotyczącymi upośledzenia funkcjonowania pacjenta. Częstym problemem osób chorych psychicznie jest nadmierna masa ciała. Wystąpienie otyłości niesie ze sobą wiele konsekwencji zdrowotnych. Rozpowszechnienie tego problemu wśród pacjentów psychiatrycznych jest większe w porównaniu z ogólną populacją, są oni szczególnie narażeni na przyrost masy ciała. W ich pr zypadku częściej występuje nadmiar tr zewnej tkanki tłuszczowej. Ze względu na stosowane leczenie oraz istotę choroby są pacjentami bardziej narażonymi na wystąpienie różnego rodzaju zaburzeń metabolicznych. Kluczowe znaczenie ma tu stosowanie leków farmakologicznych. Przyczyniają się one do rozwoju hiperfagii, a co za tym idzie rozwoju otyłości oraz jej konsekwencji. Problem nadmiernej masy ciała w tej grupie pacjentów nasila obniżona aktywność fizyczna. Odczucia pacjentów towarzyszące schizofrenii, takie jak: przygnębienie, cierpienie psychiczne, obawa przed nasileniem się objawów choroby, powodują, że chorzy chętniej sięgają po środki rekompensujące złe samopoczucie. Są to: jedzenie, palenie papierosów, czy stosowanie innych używek. Nie należy pomijać problemu otyłości u chorych na schizofrenię. By edukacja przynosiła skutki należy z pacjentem poruszać kwestie otyłości oraz związanych z nią konsekwencji. Często wymaga to długoterminowej opieki oraz wnikliwej obserwacji chorego. Podjęte działania mogą przyczynić się do zmniejszenia ryzyka wystąpienia nadmiernej masy ciała u pacjentów psychiatrycznych.