Potrzeba rehabilitacji w chorobach metabolicznych

Streszczenie

Istotnym problemem zdrowotnym ostatnich lat jest zespół współistniejących, metabolicznych czynników ryzyka rozwoju miażdżycy, cukrzycy typu 2 oraz ich powikłań naczyniowych nazywany zespołem metabolicznym (MetS). Zalecanym postępowaniem terapeutycznym u chorych z MetS jest modyfikacja stylu życia obejmująca stopniową redukcję masy ciała oraz zwiększenie aktywności fizycznej. R ehabilitacja ruchowa jako jeden z ele - mentów niefarmakologicznego leczenia pacjentów z różnymi schorzeniami została zarekomendowana po raz pierwszy ponad 2600 lat temu przez indyjskiego lekarza Sushruta. Systematyczna aktywność fizyczna może być skutecznym nar zędziem w zapobieganiu i leczeniu wielu składowych MetS. R egularna aktywność fizyczna poprawia takie parametr y jak insulinowrażliwość (zarówno w mięśniach, jak i wątrobie), wychwyt glukozy przez mięśnie szkieletowe oraz ogólną gospodarkę glukozy w organizmie. Stosow anie systematycznego treningu obniża masę ciała i zawar tość tkanki tłuszczowej, poprawia profil lipidowy (obniża stężenie cholesterolu całkowitego, cholesterolu frakcji LDL oraz triglicerydów i jednocześnie podwyższa stężenie cholesterolu frakcji HDL), redukuje nadciśnienie tętnicze oraz zmniejsza ryzyko rozwoju chorób sercowo-naczyniowych. W niniejszej pracy omówiono wpływ różnych rodzajów i intensywności rehabilitacji ruchowej (trening oporowy, aerobowy, wysiłek umiarkowany, wysiłek intensywny) na poprawę parametrów metabolicznych pacjentów z MetS.