Nadciśnienie tętnicze i cukrzyca. Zalecenia w 2011 roku

Streszczenie

Nadciśnienie tętnicze (NT) stanowi jeden z najbardziej rozpowszechnionych czynników ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego. Współistnienie NT i cukrzycy jest częstą sytuacją kliniczną, zaś ich jednoczesne występowanie znacznie zwiększa ryzyko powikłań narządowych. Terapia NT w cukrzycy musi obejmować zarówno leczenie niefarmakologiczne, jak i farmakologiczne. Zmiana stylu życia, redukcja masy ciała, poprzez zmniejszenie wartości energetycznej pokarmów i zwiększenie aktywności fizycznej, to konieczne elementy terapii. U chorych na cukrzycę należy podjąć terapię hipotensyjną przy wartościach ciśnienia > 140/90 mm Hg. Większość chorych z NT i cukrzycą wymaga leczenia skojarzonego. Do podstawowych połączeń dwóch leków o dobrej skuteczności hipotensyjnej należą: inhibitor konwertazy angiotensyny (ACE-I) + antagonista wapnia; ACE-I + diuretyk tiazydowy/ /tiazydpodobny; antagonista receptora angiotensyny (ARB) + diuretyk tiazydowy i ARB + + antagonista wapnia. Autorzy ponownej oceny wytycznych European Society of Hypertension (ESH) z 2009 roku podkreślają, że preparat złożony można stosować w terapii hipotensyjnej w sytuacji, gdy monoterapia jest nieskuteczna i konieczne jest wdrożenie leczenia drugim lekiem. (Forum Zaburzeń Metabolicznych 2011, tom 2, nr 4, 213–221)