Wstęp: Nieinwazyjne metody badania stanu naczyń tętniczych wzbudzają coraz większe zainteresowanie. Pozwalają one, łącznie z oceną czynników ryzyka, lepiej prognozować zmiany w układzie sercowo-naczyniowym. Celem niniejszej pracy była ocena, czy połączenie ultrasonograficznego pomiaru kompleksu błona wewnętrzna–błona środkowa (IMT) z badaniem prędkości fali tętna (PWV) tętnic obwodowych zwiększa wartość predykcyjną obu metod w przewidywaniu występowania zmian miażdżycowych w naczyniach wieńcowych. Ponadto analizowano wybrane czynniki ryzyka rozwoju miażdżycy oraz ich związek z IMT i PWV tętnic obwodowych.
Metody: Badaniem objęto 50 chorych z chorobą wieńcową zweryfikowaną koronarograficznie; równocześnie wykonywano ultrasonograficzną ocenę IMT: tętnicy szyjnej wspólnej (CCA), opuszki tętnicy szyjnej wspólnej i tętnicy udowej wspólnej (CFA), a także automatyczny pomiar prędkości rozchodzenia się PWV między tętnicą szyjną wspólną a tętnicą ramienną i udową.
Wyniki: Stwierdzono wyższą wartość kompleksu IMT w opuszce CCA oraz w CFA w porównaniu z tętnicą szyjną wspólną. Prędkość PWV rejestrowana między tętnicą szyjną a tętnicą ramienną była większa od wartości stwierdzanych między tętnicą szyjną a tętnicą udową. Wartość PWV tętnicy udowej korelowała z grubością IMT (p = 0,015) oraz obecnością blaszek miażdżycowych (p = 0,04) w opuszce tętnicy szyjnej wspólnej. Nie stwierdzono takiej zależności dla PWV tętnicy ramiennej. Grubość kompleksu IMT tętnicy szyjnej wspólnej, jej opuszki i tętnicy udowej wspólnej była znamiennie statystycznie większa u pacjentów z trójnaczyniową chorobą wieńcową w porównaniu z pacjentami ze zmianami w 1 oraz w 2 naczyniach wieńcowych. Zaobserwowano też tendencję do wyższych wartości PWV tętnicy ramiennej i udowej u osób ze zmianami wielonaczyniowymi w porównaniu z pacjentami z chorobą jednonaczyniową, ale wartości te nie osiągnęły znamienności statystycznej.
Wnioski: Połączenie ultrasonograficznej oceny IMT tętnic obwodowych z pomiarem wskaźnika PWV zwiększa wartość predykcyjną obu metod w przewidywaniu występowania zmian miażdżycowych w naczyniach wieńcowych. Izolowany pomiar PWV jest mniej przydatny w porównaniu z oceną kompleksu błona wewnętrzna–błona środkowa w prognozowaniu zmian w tętnicach wieńcowych.