Witamina K a kalcyfikacja naczyń krwionośnych

Streszczenie

Witamina K, opisywana jako „witamina koagulacji”, należy do grypy witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, obejmującej szereg związków, do których są zaliczane: filochinon (postać witaminy K1, syntezowana przez rośliny), menachinon (postać K2, syntetyzowana przez bakterie), menadion (postać K3, syntetyczny analog witaminy K). Do głównych źródeł witaminy K w żywności należą: oleje roślinne, zielone warzywa, owoce, zboża i produkty mleczne. Witamina K pełni funkcję kofaktora w posttranslacyjnej modyfikacji białek dzięki czemu powstają reszty kwasu g-karboksyglutaminowego (Gla), niezbędnego do przekształcenia protrombiny (w której występuje) do jej aktywnej postaci — trombiny. Do innych białek zależnych od witaminy K należą: osteokalcyna, matrycowe białko Gla (MGP), czynnik wzrostu (Gas6), nerkowe białka Gla, czynniki krzepnięcia krwi VII, IX, X, protrombina, białka C, S oraz Z. Istnieją badania naukowe opisujące działanie białek zależnych od witaminy K, między innymi w metabolizmie kości oraz naczyń krwionośnych, w procesach wzrostu i apoptozy komórek, prewencji zwapnienia naczyń i kalcyfikacji tkanek miękkich oraz adhezji komórkowej. Witaminie K przez wiele lat przypisywano wyłączną rolę w procesie krzepnięcia krwi. Jednak swoje działanie witamina ta wykazuje również w obrębie innych tkanek pozawątrobowych, w których jej niedobór zwiększa ryzyko rozwoju osteoporozy, miażdżycy, chorób nowotworowych i choroby Alzheimera. Biorąc pod uwagę tak szerokie pole działania witaminy K, autorzy artykułu skupili się na roli tej witaminy w procesie kalcyfikacji naczyń krwionośnych.