Vol 4, No 4 (1999)
Untitled
Published online: 1999-01-01

open access

Page views 242
Article views/downloads 215
Get Citation

Connect on Social Media

Connect on Social Media

64 Wstępna ocena przydatności klinicznej dwóch systemów klasyfikacji (Dische i SOMA – LENT) późnych odczynów popromiennych wybranych tkanek zdrowych u chorych na nowotwory głowy i szyi leczonych promieniami

M. Goleń1, K. Składowski1, A. Wygoda1, W. Przeorek1, M. Syguła1, G. Wilczek1, Z. Wygoda1
DOI: 10.1016/S1507-1367(99)70063-5
Rep Pract Oncol Radiother 1999;4(4):133.

Abstract

Cel

Porównanie dwóch systemów klasyfikacji późnego odczynu popromiennego wybranych tkanek zdrowych u chorych na raka regionu głowy i szyi.

Materiał i metody

Materiał obejmuje 70 chorych na płaskonabłonkowego raka jamy ustnej, gardła środkowego i dolnego oraz nadgłośni w stopniu zaawansowania T2-4 N0-1 napromienianych konwencjonalnie (17 chorych), z zastosowaniem przyśpieszonego frakcjonowania CAIR (32 chorych) i Concomitant Boost (21 chorych). W grupie chorych napromienianych napromienianych konwencjonalnie dawka całkowita wahała się w granicach 66–74 Gy/g, natomiast w grupach CAIR i CB wynosiła od 68,4 do 72 Gy/g. U każdego chorego oceniono późny odczyn popromienny w oparciu o dwa systemy klasyfikacji Dische i SOMA-LENT wybranych tkanek zdrowych takich jak: błony śluzowe jamy ustnej i gardła, ślinianki, krtań, skóra, rdzeń kręgowy. Ocenę nasilenia odczynu prowadzono w rytmie co 6 miesięcy od zakończenia radioterapii.

Analizę materiału przeprowadzono w następujący sposób: wartości punktowe w obu skalach znormalizowano do maksymalnego natężenia odczynu wszystkich badanych objawów celem porównania obu badanych skal z wykorzystaniem testu Wilcoxona.

Wyniki

Po analizie całego materiału stwierdzono różnice nasilenia późnego odczynu popromiennego pomiędzy skalami Dische i SOMA-LENT w zakresie badanych tkanek: błon śluzowych, krtani, skóry i ślinianek (test Wilcoxona). Dla błon śluzowych i skóry nasilenie późnego odczynu popromiennego w znormalizowanej skali Dische dla większości badanych miało wyższe wartości niż w znormalizowanej skali SOMA, natomiast dla krtani i ślinianek odwrotnie. Dla rdzenia kręgowego stwierdzono największą zgodność w obu znormalizowanych skalach.

Wnioski

Na podstawie wstępnej analizy stwierdzono, zeże skale Dische i SOMA-LENT nie mogą być stosowane zamiennie w ocenie ryzyka późnego odczynu popromiennego wybranych tkanek zdrowych regionu głowy i szyi. Obecna ocena ma charakter wstępny i badanie jest kontynuowane.

Article available in PDF format

View PDF (Polish) Download PDF file