52 Realizacja techniki wielkopolowej w napromienianiu ziarnicy złośliwej przy wykorzystaniu systemu przestrzennego planowania teleradioterapii

Abstract

W roku 1887 w Centrum Onkologii W Warszawie do rutynowego użycia wprowadzono system przestrzennego planowania teleradioterapi TMS-Helax. Umożliwiło to poprawienie jakości planowania w techtechnice wielkopolowej, a zarazem spowodowało szereg zmian w sposobie realizacji tej techniki.

Przy leczeniu chłoniaków stosowana jest obecnie wiązka fotonów o energii 6 MeV, która w porównaniu ze stosowaną dotychczas wiązką kobaltową gwarantuje bardziej jednorodny rozkład dawki. Planowanie leczenia odbywa się każdorazowo w oparciu o badanie CT, przy czym skany wykonywane są w całym pasie leczenia z gęstością jeden skan na 1–2 cm. Niemal we wszystkich przypadkach stosowana jest technika izocentryczna. Napromienianie obu pól: przedniego i tylnego odbywa się bez zmiany pozycji ciała pacjenta. Wszyscy pacjenci mają przygotowane osłony indywidualne (ochrona płuc, krtani, nerek). Ich położenie jest weryfikowane poprzez wykonanie zdjęć sprawdzających na akceleratorze. W trakcie radioterapii stosowany jest woskowy bolus umieszczony pod szyją pacjenta, który ma podwójne zadanie: stabilizuje pozycję ciała oraz spełnia rolę kompensatora, dzięki któremu dawka w obszarze szyi jest bliska dawce w punkcie referencyjnym (pkt referencyjny znajduje się w połowie AP, na osi wiązek).

W przypadku konieczności łączenia pól odstęp dzymiędzy polami dobierany jest indywidualnie poprzez analizę rozkładu dawki w przekroju strzałkowym.