47 Rola leczenia napromienianiem w pierwotnych chłoniakach tarczycy

Abstract

Praca przedstawia wyniki leczenia 17 chorych z pierwotnym rozpoznaniem chłoniaka tarczycy w Centrum Onkologii – Instytut w Warszawie w latach 1988–1998.

Materiał

Grupę analizowaną stanowi 10 chorych leczonych napromienianiem jako metod samodzielną (1 chory) lub skojarzoną z chemioterapią (9 chorych). U 2 chorych zastosowano napromienianie paliatywne, w tym jednym przypadku powtórne po 2,5 roku. Leczenie chemiczne jako samodzielne wdrożono u 7 chorych.

Metoda

Leczenie napromienianiem prowadzono w warunkach terapii megawoltowej z zastosowaniem źródła kobaltu 60, techniką dwóch pól przeciwległych (8 chorych) lub jednego pola na wprost (2 chorych). Zastosowano dawki całkowite 30,6–39,9 Gy/T frakcjonowaniem konwencjonalnym (u jednego chorego dodatkowo uzupełnienie dawki elektronami o energii 13 ME V). Powikłania leczenia: U 3 chorych zaobserwowano wtórną niedoczynność tarczycy ustępującą po leczeniu substytucyjnym.

Wyniki leczenia

5 chorych z grupy leczonej napromienianiem żyje (czas przeżycia 7–121 miesięcy) bez objawów aktywności choroby, 3 chorych zmarło z powodu postępu procesu nowotworowego i 1 chory z powodu niewydolności krążenia. Z obserwacji po leczeniu utracono 1 chorego.