45 Rola radioterapii w kompleksowym leczeniu chorych na szpiczaka

Abstract

W latach 1995–1998 W Klinice Nowotworów Układu Chłonnego Centrum Onkologii w Warszawie leczono 94 chorych na szpiczaka mnogiego, w tym 39 kobiet i 55 mężczyzn. Rozpiętość wieku wynosiła 23–84 lata (średnia 60,3). U chorych zastosowano radioterapię paliatywną jako jeden z elementów leczenia skojarzonego. Dwóch chorych z rozpoznaniem szpiczaka izolowanego (postać pozakostna: 1. krtań 2. nosogardło) napromieniano radykalnie stosując radioterapię jako samodzielną metod leczenia.

Wyłącznie systemowo leczono 18 chorych (programem MP,VAD).

W radioterapii paliatywnej stosowano różne frakcjonowania: 1×500 cGy/T, 10×300 cGy, 20×200 cGy/T.

W jednym przypadku napromieniano chorą na górną połowę ciała (UHBI) podając dawkę całkowitą 600 cGy/t. Wszyscy chorzy otrzymywali leczenie wspomagające preparatami z grupy bisosfonianów lub Calcytonienę. Przed radioterapią u dwóch chorych wykonano ortopedyczne zespolenie dokonywanych złamań patologicznych: kości ramiennych, kości udowych.

Wszyscy chorzy odpowiedzieli na zastosowane leczenie: dwóch chorych z rozpoznaniem Plascocytoma solitare uzyskało CR z 2-letnim okresem przeżycia. Wszyscy chorzy poddani napromienianiu paliatywnemu odnieśli znakomity efekt ustąpienia lub znacznego zmniejszenia dolegliwości bólowych.