39 Wyniki leczenia niepowodzeń u chorych z rozpoznaniem ziarnicy złośliwej w materiale Regionalnego Centrum Onkologii w Bydgoszczy
Abstract
W Centrum Onkologii w Bydgoszczy w latach 1990–1996 leczono 142 pacjentów z rozpoznaniem ziarnicy złośliwej. Przeprowadzono retrospektywną ocenę wyników leczenia niepowodzeń u chorych, u których zastosowano leczenie 1-rzutu. Mediana obserwacji wynosiła 34 miesiące, średnia obserwacja 38 miesięcy. Niepowodzenie, czyli progresja w trakcie pierwotnego leczenia lub brak odpowiedzi na leczenie lub wznowa po leczeniu wystąpiła u 50 pacjentów/35%/. Przeprowadzono analizę wyników uwzględniając czas jego wystąpienia dzieląc pacjentów na grupy:
- 1
– z progresją lub brakiem regresji w trakcie leczenia pierwotnego,
- 2
– ze wznową wczesną/remisja krótsza niż 12 miesięcy
- 3
– ze wznową późną /remisja dłuźsza niż 12 miesięcy/
Zastosowano leczenie drugiego rzutu uwzględniając: czas, jaki upłynął od ukończenia leczenia pierwotnego, lokalizację wznowy i zaawansowania choroby.
W grupie niepowodzeń samodzielną chemioterapię zastosowano u 19 pacjentów/38%/, leczenie skojarzone u 18/36%/, samodzielną radioterapię u 4/8%/, nie leczono 9 pacjentów/18%/.
Najczęściej niepowodzenia dotyczą pacjentów z rozpoznaniem histopatologicznym NS II i MC. Ogółem 5-letnie aktualizowane przeżycie dla całej grupy wynosiło 42%, odpowiednio w grupie 1–38%, w grupie 2–46%, w grupie 3–63% różnice statystycznie istotne.
Dane uzyskane z analizy wyników, świadczą, iż najczęstszą przyczyną zgonów jest niepowodzenie leczenia chorych z grupy 1 i 2. Za niekorzystny czynnik rokowniczy można uznać czas od ukończenia leczenia pierwotnego do pojawienia się wznowy.