7 Taktyka postępowania u chorych na chłoniaki złośliwe mózgu – doświadczenia własne

Abstract

Chłoniaki pierwotne mózgu stanowią grupę 0,3–2,5 % nowotworów ośrodkowego układu nerwowego i poniżej 2% chłoniaków nieziarniczych. Pierwotna lokalizacja ziarnicy złośliwej w OUN jest kazuistyką.

W Centrum Onkologii – Instytucie w Warszawie w latach 1985–1998 leczono 25 chorych na pierwotne złośliwe chłoniaki nieziarnicze oraz 2 chorych z rozpoznaniem ziarnicy złośliwej w ośrodkowym układzie nerwowym. U 23 chorych na chłoniaka złośliwego rozpoznanie mikroskopowe postawiono na podstawie materiału operacyjnego pobranego w czasie kriatomii, w 2 przypadkach pośmiertnie po autopsji. Rozpoznanie ziarnicy postawiono na podstawie badania mikroskopowego materiału po biopsji i kriatomii. W przedstawianej grupie chorych leczono 12 kobiet i 15 mężczyzn w wieku 17–65 lat (średnia wieku 42,8). U większości chorych na chłoniaki nieziarnicze postawiono rozpoznanie chłoniaka o wysokim stopniu złośliwości; w przypadku ziarnicy: typ NS i MC. 1 chorą kobietę na chłoniaka nieziarniczego mózgu leczono w 34 tygodniu, ciąży, zakończonej prawidłowym porodem (dziecko żyje bez powikłań i wad rozwojowych ponad 2 lata).

Zastosowano leczenie napromienianiem jako metodę samodzielną u 9 chorych, leczenie chemiczne samodzielne systemowe u 4 chorych, natomiast leczenie skojarzone (w tym dokanałowe) u 12 chorych na chłoniaki nieziarnicze, natomiast leczenie skojarzone: operacja + napromienianie + chemioterapia u 2 chorych na ziarnicę złośliwą. Całkowity czas przeżycia chorych od rozpoznania do zakończenia obserwacji wynosił 2 do 36 miesięcy (średnio 11 miesięcy). Obecnie żyje 12 chorych na chłoniaki nieziarnicze mózgu (w tym 4 powyżej 30 miesięcy od zakończenia leczenia w całkowitej remisji. Przedstawiono wyniki w zależności od sposobu leczenia, powikłania, przyczyny zgonów oraz najnowsze taktyki postępowania w oparciu o założenia badań EORTC w zależności od grupy wiekowej i stanu neurologicznego chorych.