6 Wyniki leczenia u chorych na chłoniaki nieziarnicze o pośrednim i wysokim stopniu złośliwości po chemioterapii MACOP-B lub VACOP-B i radioterapii. Analiza czynników prognostycznych i próba oceny roli radioterapii

Abstract

W okresie od 1986 do 1995 w Centrum Onkologii – Oddział w Krakowie u 120 chorych (36 kobiet, 84 mężczyzn) na chłoniaka nieziarniczego o pośrednim (76 chorych) lub wysokim (44 chorych) stopniu złośliwości zastosowano chemioterapię MACOP-B (24 chorych) lub VACOP-B (96 chorych). Stopień zaawansowania klinicznego przedstawiał się następująco: I-7 chorych (5,8%), II-18 chorych (15%), III-41 chorych (34,2%), IV-54 chorych (45%). Objawy ogólne (B) stwierdzono u 38 chorych (31,7%). U 103 chorych (85,8%) określono Międzynarodowy Wskaźnik Rokowniczy: 8 chorych (7,8%) znalazło się w grupie niskiego ryzyka, 34 chorych (33%) – w grupie średniego/niskiego, 32 chorych (31,1%) – w grupie średniego/wysokiego, a 29 chorych (28,2% w grupie wysokiego ryzyka. U 37 chorych (30,8%) chemioterapia skojarzona była z radioterapią. Stosowana dawka wahała się od 10 do 50 Gy (mediana 36 Gy). Po przeprowadzonym leczeniu u 84 chorych (70%) uzyskano całkowitą, a u 25 chorych (20,8%) częściową regresję choroby.

W analizowanej grupie 120 chorych uzyskano następujące odsetki 5 letnich przeżyć: całkowitego u 45,7% chorych i bez nawrotu chłoniaka u 38,4% chorych. W trakcie obserwacji u 65 chorych (54,2%) stwierdzono rozwój niepowodzenia, które miało charakter wznowy, progresji klinicznej lub histopatologicznej. U 3 chorych stwierdzono rozwój drugiego nowotworu: raka żołądka, raka odbytnicy, ziarnicę złośliwą.

Przeprowadzona analiza wpływu czynników prognostycznych na wyniki leczenia wykazała, że niezależnymi istotnymi statystycznie czynnikami prognostycznymi wykazującymi negatywny wpływ na wyniki leczenia w grupie chorych, u których zastosowano leczenie skojarzone są: lokalizacja pozawęzłowa, podanie niepełnego leczenia chemicznego, obniżona wartość hematokrytu, podwyższony odsetek limfocytów oraz podanie niższej dawki. Natomiast w grupie chorych, którzy otrzymali wyłącznie chemioterapię takimi czynnikami są: podwyższone stężenie dehydrogenazy mleczanowej, lokalizacja pozawęzłowa, niepełne leczenie chemiczne.

U chorych, u których zastosowano radioterapię uzyskano wyższy odsetek przeżyć bez nawrotu chłoniaka w porównaniu z grupą leczoną wyłącznie chemioterapią. Szczególnie dotyczy to chorych w wyższym stopniu zaawansowania (III-IV) oraz z obecnością dużej masy nowotworu (bulky disease).