Nowe trendy immunosupresji po przeszczepieniu nerki
Abstract
Dążenie do optymalizacji leczenia immunosupresyjnego w transplantologii klinicznej uzasadnia poszukiwanie nowych preparatów, które odznaczałyby się swoistym zmniejszeniem odpowiedzi immunologicznej na antygeny dawcy, zapobiegając destrukcji przeszczepu z jednoczesnym utrzymaniem sprawności układu immunologicznego w stosunku do zewnętrznych patogenów i nowotworzenia oraz minimalizacją działań toksycznych na narządy i tkanki. W ostatnich latach wyodrębniono kilka nowych preparatów z punktem uchwytu na różnych etapach odpowiedzi immunologicznej. Obiecujące wyniki uzyskane z ich użyciem w transplantologii doświadczalnej nie zawsze jednak znalazły potwierdzenie w badaniach klinicznych. Aktualnie, w fazie II lub III badań klinicznych znajdują się leki w postaci małych cząsteczek, takie jak woklosporyna, inhibitor JAK-3 (CP-690550), inhibitor kinazy białek AEB-071 oraz bortezomib — środek hamujący odpowiedź humoralną. Testowane są także leki biologiczne: bloker kostymulacji — belatacept oraz przeciwciało monoklonalne skierowane przeciwko cząsteczkom adhezyjnym (efalizumab). W pracy przedstawiono wyniki badań klinicznych z zastosowaniem wyżej wymienionych leków u chorych poddanych przeszczepieniu narządów unaczynionych, głównie nerek.
Keywords: leki immunosupresyjnetransplantologia klinicznaodrzucanie przeszczepu