Zastosowanie terapii z udziałem zwierząt w praktyce psychiatrycznej

Streszczenie

Początki terapii z udziałem zwierząt sięgają poprzedniego stulecia. Dzięki swoim cechom, zwierzęta w przebiegu mechanizmów: afektywnego, rekreacyjnego, psychosomatycznego, fizycznego, skojarzonego oraz stymulacji psychologicznej, wpływają na poprawę stanu psychicznego, funkcji poznawczych, kondycji fizycznej i zachowań społecznych pacjentów. W zaburzeniach afektywnych zooterapia powoduje redukcję lęku i poprawę nastroju, w schizofrenii — redukcję objawów negatywnych, poprawę reakcji emocjonalnych oraz zmniejszenie objawów lękowych. U osób w podeszłym wieku w wyniku interakcji ze zwierzętami uzyskiwano redukcję drażliwości, lepsze funkcjonowanie w grupie, poprawę dbałości o zaspokajanie własnych potrzeb, a także redukcję objawów afektywnych lękowych i poprawę funkcji poznawczych. Zooterapia pozytywnie wpływa również na zdrowie somatyczne — powoduje między innymi obniżenie ciśnienia tętniczego i tętna spoczynkowego, poprawę profilu lipidowego, redukcję stężenia glikokortykosteroidów w surowicy krwi. Całość zmian w wyniku obcowania ze zwierzętami prowadzi do poprawy jakości życia. Liczne przesłanki o skuteczności zooterapii, przy jednoczesnej małej ilości badań nad wpływem zwierząt na człowieka, powinny skłaniać do zgłębiania tematu, gdyż zoo terapia może stać się dobrym narzędziem w leczeniu pacjentów psychiatrycznych.