dostęp otwarty
Neurosarkoidoza — patomechanizm, objawy kliniczne, diagnostyka i leczenie
dostęp otwarty
Streszczenie
Neurosarkoidoza jest odmianą sarkoidozy — uogólnionej, przewlekłej choroby układu odpornościowego — przebiegającą z objawami ze strony ośrodkowego układu nerwowego. Jej etiologia nie jest dokładnie poznana. Najczęściej wymienia się przyczyny autoimmunologiczne, genetyczne, wirusowe i/lub bakteryjne oraz działanie związków nieorganicznych. Uwzględniając możliwą patogenezę choroby, stworzono dwa eksperymentalne modele zwierzęce — Mycobacterium tuberculosis i Propionibacterium acne. Sarkoidoza występuje zwykle między 20. a 40. rokiem życia. Podstawą rozpoznania jest stwierdzenie w badaniach obrazowych charakterystycznych ziarniniaków nieserowaciejących, które mogą występować w większości narządów wewnętrznych, najczęściej w płucach i węzłach chłonnych. W diagnostyce różnicowej pomocne są badania czynnościowe płuc oraz badanie odczynu tuberkulinowego. Istotną rolę w weryfikacji rozpoznania klinicznego odgrywa badanie histopatologiczne. Trudności diagnostyczne może sprawiać fakt, że w około 20% ziarniniaki ulegają serowaceniu, a kliniczne objawy choroby są często nieswoiste lub jej przebieg jest bezobjawowy. U niektórych chorych zmiany ustępują samoistnie, a w cięższych przypadkach podstawowe zastosowanie ma leczenie immunosupresyjne. Autorzy przedstawiają aktualne poglądy na temat patogenezy, diagnostyki oraz leczenia sarkoidozy, a zwłaszcza postaci choroby przebiegającej z zajęciem układu nerwowego (neurosarkoidoza).
Streszczenie
Neurosarkoidoza jest odmianą sarkoidozy — uogólnionej, przewlekłej choroby układu odpornościowego — przebiegającą z objawami ze strony ośrodkowego układu nerwowego. Jej etiologia nie jest dokładnie poznana. Najczęściej wymienia się przyczyny autoimmunologiczne, genetyczne, wirusowe i/lub bakteryjne oraz działanie związków nieorganicznych. Uwzględniając możliwą patogenezę choroby, stworzono dwa eksperymentalne modele zwierzęce — Mycobacterium tuberculosis i Propionibacterium acne. Sarkoidoza występuje zwykle między 20. a 40. rokiem życia. Podstawą rozpoznania jest stwierdzenie w badaniach obrazowych charakterystycznych ziarniniaków nieserowaciejących, które mogą występować w większości narządów wewnętrznych, najczęściej w płucach i węzłach chłonnych. W diagnostyce różnicowej pomocne są badania czynnościowe płuc oraz badanie odczynu tuberkulinowego. Istotną rolę w weryfikacji rozpoznania klinicznego odgrywa badanie histopatologiczne. Trudności diagnostyczne może sprawiać fakt, że w około 20% ziarniniaki ulegają serowaceniu, a kliniczne objawy choroby są często nieswoiste lub jej przebieg jest bezobjawowy. U niektórych chorych zmiany ustępują samoistnie, a w cięższych przypadkach podstawowe zastosowanie ma leczenie immunosupresyjne. Autorzy przedstawiają aktualne poglądy na temat patogenezy, diagnostyki oraz leczenia sarkoidozy, a zwłaszcza postaci choroby przebiegającej z zajęciem układu nerwowego (neurosarkoidoza).
Słowa kluczowe
sarkoidoza, neurosarkoidoza, ziarniniaki, biopsja mózgu
Tytuł
Neurosarkoidoza — patomechanizm, objawy kliniczne, diagnostyka i leczenie
Czasopismo
Numer
Typ artykułu
Artykuł przeglądowy
Strony
12-20
Opublikowany online
2015-05-06
Wyświetlenia strony
5507
Wyświetlenia/pobrania artykułu
45693
Rekord bibliograficzny
Pol. Przegl. Neurol 2015;11(1):12-20.
Słowa kluczowe
sarkoidoza
neurosarkoidoza
ziarniniaki
biopsja mózgu
Autorzy
Marcin Rogoziewicz
Anna Borkowska-Konieczna
Wojciech Kozubski