Rola analgetyków opioidowych w leczeniu bólu neuropatycznego u chorych na nowotwory

Abstract

Leczenie bólu neuropatycznego u chorych na nowotwory pozostaje istotnym wyzwaniem dla personelu opiekującego się pacjentami onkologicznymi, przy czym opioidy odgrywają tu podstawową rolę. Ze względu na fakt, iż zespoły bólu neuropatycznego u chorych na nowotwory powodują zwykle znaczne nasilenie bólu (NRS 6–10), najczęściej podaje się w tej sytuacji opioidy III stopnia drabiny analgetycznej Światowej Organizacji Zdrowia (WHO). Rzadziej stosowane są natomiast opioidy II stopnia drabiny analgetycznej WHO — najczęściej u chorych z bólem neuropatycznym o umiarkowanym natężeniu (NRS 4–6) i u starszych pacjentów, u których istnieje większe ryzyko wystąpienia działań niepożądanych silnych opioidów. Do tej pory nie ustalono jednoznacznie, które opioidy zalecane są do leczenia bólu neuropatycznego. Złożone mechanizmy działania przeciwbólowego, przydatne w leczeniu bólu neuropatycznego, wykazują — z grupy silnych opioidów — buprenorfina, tapentadol i metadon, a z grupy słabych opioidów — tramadol. Najmniej przydatnym opioidem w leczeniu bólu neuropatycznego wydaje się być fentanyl, ze względu na znaczne ryzyko rozwoju hiperalgezji.