Postępy w torakochirurgii paliatywnej - wybrane zagadnienia

Abstract

Głównym celem torakochirurgicznych zabiegów paliatywnych jest utrzymanie na odpowiednim poziomie lub poprawa jakości życia. Duszność jest jednym z najczęstszych objawów, który może ograniczyć codzienną aktywność życiową człowieka.
U chorych na nowotwór złośliwy duszność może być spowodowana między innymi nawracającym wysiękiem opłucnowym lub zwężeniem dróg oddechowych, które należą do głównych wskazań do paliatywnych interwencji torakochirurgicznych.
Współczesne leczenie nowotworowego wysięku opłucnowego polega na powtarzaniu punkcji odbarczających jamy opłucnej, drenażu opłucnej z następową pleurodezą, zastosowaniu tunelizowanego cewnika opłucnowego lub przeprowadzeniu zabiegu pleurodezy metodą wideotorakoskopową. Przywrócenie drożności dróg oddechowych i ich protezowanie jest metodą alternatywną leczenia zwężenia dróg oddechowych, gdy zmiana nie może być radykalnie usunięta. Poszerzenie dróg oddechowych, mechaniczne usunięcie części guza, zastosowanie krioterapii, plazmowej koagulacji argonowej czy lasera to typowe metody przywracania drożności tchawicy lub oskrzeli. Uzyskaną drożność utrzymuje się za pomocą protez wewnątrzoskrzelowych, które umieszcza się w nowo wytworzonym kanale. Zarówno leczenie nawrotowego wysięku opłucnowego, jak i protezowanie dróg oddechowych mogą być bezpieczne. Umożliwiają znamienne zmniejszenie objawów duszności u chorych i wydłużenie im życia.