Rola bifosfonianów w leczeniu chorych na nowotwory z rozsiewem do układu kostnego

Abstract

Rozsiew do układu kostnego u chorych na nowotwory często prowadzi do rozwoju zdarzeń kostnych (skeletal-related events), które stanowią trudny problem terapeutyczny. Zalicza się do nich złamania patologiczne kręgów i innych kości, ucisk rdzenia kręgowego, konieczność stosowania radioterapii lub leczenia chirurgicznego i hiperkalcemię. Objawem rozwoju nowotworu w obrębie układu kostnego są bóle kostne, które należą do najczęstszych rodzajów bólu nowotworowego. Jedną z grup leków stosowanych z powodzeniem w leczeniu przerzutów w układzie kostnym są bifosfoniany. W artykule omówiono mechanizmy działania, klasyfikację, działania niepożądane, drogi podania i zasady dawkowania tych leków. Dokonano przeglądu badań klinicznych częściej stosowanych bifosfonianów (klodronianu, pamidronianu i zoledronianu) w przerzutach do kości raka piersi, szpiczaka plazmocytowego, raka gruczołu krokowego i innych nowotworów. Właściwe stosowanie bifosfonianów może się przyczynić do znacznego złagodzenia dolegliwości bólowych, zmniejszenia częstości i opóźnienia wystąpienia zdarzeń kostnych, a w konsekwencji - do poprawy jakości życia chorych.