open access

Vol 2, No 4 (2008)
Review paper
Published online: 2008-10-20
Get Citation

Przewlekła niewydolność serca i przewlekła obturacyjna choroba płuc - problem schorzeń współistniejących

Małgorzata Fedyk-Łukasik, Katarzyna Krzanowska, Tomasz Grodzicki
Medycyna Paliatywna w Praktyce 2008;2(4):169-176.

open access

Vol 2, No 4 (2008)
Review paper
Published online: 2008-10-20

Abstract

Co piąty Polak po 40. roku życia cierpi na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (COPD, chronic obstructive pulmonary disease), a co dziesiąty po 65. roku życia - na niewydolność serca (HF, heart failure). Izolowane występowanie chorób to rzadka sytuacja w praktyce klinicznej, znacznie częściej pacjenci cierpią na dwa lub więcej schorzeń jednocześnie. W populacji chorych na HF współwystępowanie COPD stwierdza się w 10-30% przypadków, co powoduje pewne trudności diagnostyczne i terapeutyczne. Oba schorzenia rozpoznaje się przede wszystkim na podstawie objawów, wśród których dominują nietolerancja wysiłku i duszność. Rozstrzygające dla rozpoznania HF jest, stosunkowo mało dostępne, badanie echokardiograficzne, przy coraz większym znaczeniu testów biochemicznych służących do pomiaru stężenia mózgowego peptydu natriuretycznego (BNP, brain natriuretic peptide), zwłaszcza w różnicowaniu ostrej duszności. Podobne znaczenie dla diagnostyki COPD ma badanie spirometryczne. Odpowiednie skale punktowe, opisujące stan kliniczny chorych na COPD i HF, służą do prognozowania dalszego przebiegu schorzeń; oprócz standaryzacji celem jest wyłonienie w tych populacjach chorych grup o podwyższonym zagrożeniu.
Mimo niezbitych dowodów skuteczności stosowania β-adrenolityków w leczeniu HF, wciąż są one zbyt rzadko stosowane. Wprowadzenie do praktyki klinicznej kardioselektywnych leków β-adrenolitycznych umożliwiło bezpieczne leczenie HF przy współistniejącej COPD. Ich działanie niepożądane na drogi oddechowe może się ujawnić tylko w przypadku bardzo dużych dawek i w ogromnej większości przypadków nie może być usprawiedliwieniem odstąpienia od zastosowania β-adrenolityków. Stosowanie pozostałych, standardowych leków w HF, czyli inhibitorów konwertazy angiotensyny, diuretyków, antagonistów aldosteronu, ksantyn i glikozydów naparstnicy, nie budzi wątpliwości terapeutycznych.
Podawane standardowo w COPD β2-mimetyki nie są wysoce selektywne, dlatego mogą wpływać na receptory β1 w mięśniu sercowym, wywołując działania niepożądane. Obawy te potwierdzono w niektórych badaniach.

Abstract

Co piąty Polak po 40. roku życia cierpi na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (COPD, chronic obstructive pulmonary disease), a co dziesiąty po 65. roku życia - na niewydolność serca (HF, heart failure). Izolowane występowanie chorób to rzadka sytuacja w praktyce klinicznej, znacznie częściej pacjenci cierpią na dwa lub więcej schorzeń jednocześnie. W populacji chorych na HF współwystępowanie COPD stwierdza się w 10-30% przypadków, co powoduje pewne trudności diagnostyczne i terapeutyczne. Oba schorzenia rozpoznaje się przede wszystkim na podstawie objawów, wśród których dominują nietolerancja wysiłku i duszność. Rozstrzygające dla rozpoznania HF jest, stosunkowo mało dostępne, badanie echokardiograficzne, przy coraz większym znaczeniu testów biochemicznych służących do pomiaru stężenia mózgowego peptydu natriuretycznego (BNP, brain natriuretic peptide), zwłaszcza w różnicowaniu ostrej duszności. Podobne znaczenie dla diagnostyki COPD ma badanie spirometryczne. Odpowiednie skale punktowe, opisujące stan kliniczny chorych na COPD i HF, służą do prognozowania dalszego przebiegu schorzeń; oprócz standaryzacji celem jest wyłonienie w tych populacjach chorych grup o podwyższonym zagrożeniu.
Mimo niezbitych dowodów skuteczności stosowania β-adrenolityków w leczeniu HF, wciąż są one zbyt rzadko stosowane. Wprowadzenie do praktyki klinicznej kardioselektywnych leków β-adrenolitycznych umożliwiło bezpieczne leczenie HF przy współistniejącej COPD. Ich działanie niepożądane na drogi oddechowe może się ujawnić tylko w przypadku bardzo dużych dawek i w ogromnej większości przypadków nie może być usprawiedliwieniem odstąpienia od zastosowania β-adrenolityków. Stosowanie pozostałych, standardowych leków w HF, czyli inhibitorów konwertazy angiotensyny, diuretyków, antagonistów aldosteronu, ksantyn i glikozydów naparstnicy, nie budzi wątpliwości terapeutycznych.
Podawane standardowo w COPD β2-mimetyki nie są wysoce selektywne, dlatego mogą wpływać na receptory β1 w mięśniu sercowym, wywołując działania niepożądane. Obawy te potwierdzono w niektórych badaniach.
Get Citation

Keywords

niewydolność serca; przewlekła obturacyjna choroba płuc

About this article
Title

Przewlekła niewydolność serca i przewlekła obturacyjna choroba płuc - problem schorzeń współistniejących

Journal

Palliative Medicine in Practice

Issue

Vol 2, No 4 (2008)

Article type

Review paper

Pages

169-176

Published online

2008-10-20

Page views

443

Article views/downloads

1604

Bibliographic record

Medycyna Paliatywna w Praktyce 2008;2(4):169-176.

Keywords

niewydolność serca
przewlekła obturacyjna choroba płuc

Authors

Małgorzata Fedyk-Łukasik
Katarzyna Krzanowska
Tomasz Grodzicki

Regulations

Important: This website uses cookies. More >>

The cookies allow us to identify your computer and find out details about your last visit. They remembering whether you've visited the site before, so that you remain logged in - or to help us work out how many new website visitors we get each month. Most internet browsers accept cookies automatically, but you can change the settings of your browser to erase cookies or prevent automatic acceptance if you prefer.

By VM Media Group sp. z o.o., ul. Świętokrzyska 73 , 80–180 Gdańsk, Poland

phone:+48 58 320 94 94, fax:+48 58 320 94 60, e-mail: viamedica@viamedica.pl