Vol 3, No 2 (2009)
Review paper
Published online: 2009-05-25
Niewydolność serca jako cel dla medycyny paliatywnej
Piotr Sobański, Sebastian Stec, Grzegorz Opolski
Medycyna Paliatywna w Praktyce 2009;3(2):69-73.
Vol 3, No 2 (2009)
Review paper
Published online: 2009-05-25
Abstract
Niewydolność serca (HF) jest stanem zejściowym wielu strukturalnych lub czynnościowych schorzeń serca,
które osiągnęły stopień zaawansowania powodujący istotne upośledzenie napełniania komór lub wyrzutu
krwi. Jeśli uszkodzenie serca czyni je niezdolnym do pokrycia aktualnego zapotrzebowania na przepompowywaną
krew, uzasadnione jest rozpoznanie niewydolności serca. Serce uniemożliwia wystarczające krążenie
krwi najpierw w czasie wysiłku, a w skrajnej HF nawet w spoczynku. Niewydolność serca ma charakter
postępujący, a terapia na ogół jedynie spowalnia jego przebieg. Oznacza to, że choroba od chwili wystąpienia
będzie towarzyszyła pacjentowi przez całe jego życie, a u części chorych stanie się przyczyną śmierci. Gdy
HF osiągnie schyłkowe stadium, należy rozważyć możliwość zakwalifikowania pacjenta do jednej z 4 możliwych
opcji leczenia: mechanicznego wspomagania krążenia, ciągłej terapii lekami inotropowoymi, transplantacji
serca lub opieki paliatywnej w hospicjach. Zanim HF zostanie uznana za skrajną, należy bezwzględnie
wykluczyć obecność wszelkich potencjalnie odwracalnych czynników mogących upośledzać optymalną funkcję
serca i układu krążenia. W niniejszym artykule omówiono zagadnienia dotyczące pacjentów, w przypadku
których wyczerpano dostępne metody pozwalające na poprawę funkcji serca, a przez to i rokowania. Liczba
takich osób nieustannie wzrasta, co wynika ze zwiększonej zapadalności na HF, poprawy opieki nad chorymi
z już rozpoznaną HF skutkującej wydłużeniem życia oraz zmniejszeniem ilości nagłych zgonów sercowych
w mniej zaawansowanych stadiach niewydolności serca.
Abstract
Niewydolność serca (HF) jest stanem zejściowym wielu strukturalnych lub czynnościowych schorzeń serca,
które osiągnęły stopień zaawansowania powodujący istotne upośledzenie napełniania komór lub wyrzutu
krwi. Jeśli uszkodzenie serca czyni je niezdolnym do pokrycia aktualnego zapotrzebowania na przepompowywaną
krew, uzasadnione jest rozpoznanie niewydolności serca. Serce uniemożliwia wystarczające krążenie
krwi najpierw w czasie wysiłku, a w skrajnej HF nawet w spoczynku. Niewydolność serca ma charakter
postępujący, a terapia na ogół jedynie spowalnia jego przebieg. Oznacza to, że choroba od chwili wystąpienia
będzie towarzyszyła pacjentowi przez całe jego życie, a u części chorych stanie się przyczyną śmierci. Gdy
HF osiągnie schyłkowe stadium, należy rozważyć możliwość zakwalifikowania pacjenta do jednej z 4 możliwych
opcji leczenia: mechanicznego wspomagania krążenia, ciągłej terapii lekami inotropowoymi, transplantacji
serca lub opieki paliatywnej w hospicjach. Zanim HF zostanie uznana za skrajną, należy bezwzględnie
wykluczyć obecność wszelkich potencjalnie odwracalnych czynników mogących upośledzać optymalną funkcję
serca i układu krążenia. W niniejszym artykule omówiono zagadnienia dotyczące pacjentów, w przypadku
których wyczerpano dostępne metody pozwalające na poprawę funkcji serca, a przez to i rokowania. Liczba
takich osób nieustannie wzrasta, co wynika ze zwiększonej zapadalności na HF, poprawy opieki nad chorymi
z już rozpoznaną HF skutkującej wydłużeniem życia oraz zmniejszeniem ilości nagłych zgonów sercowych
w mniej zaawansowanych stadiach niewydolności serca.
Keywords
skrajna niewydolność serca; opieka paliatywna
Title
Niewydolność serca jako cel dla medycyny paliatywnej
Journal
Palliative Medicine in Practice
Issue
Vol 3, No 2 (2009)
Article type
Review paper
Pages
69-73
Published online
2009-05-25
Page views
857
Article views/downloads
1421
Bibliographic record
Medycyna Paliatywna w Praktyce 2009;3(2):69-73.
Keywords
skrajna niewydolność serca
opieka paliatywna
Authors
Piotr Sobański
Sebastian Stec
Grzegorz Opolski