Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) jest jedną z głównych przyczyn chorobowości i umieralności. U wielu chorych maksymalne leczenie POChP pozwala osiągnąć jedynie niewielką lub niepełną poprawę objawów chorobowych, które znacznie pogarszają jakość życia.
Pomimo wysokiej chorobowości i umieralności związanej z ciężką postacią POChP, wielu chorych nie otrzymuje właściwego leczenia paliatywnego. Wynika to z kilku powodów. Po pierwsze, komunikacja między lekarzem a chorym, dotycząca opieki paliatywnej oraz opieki końcowego okresu życia, jest zwykle sporadyczna i złej jakości. Po drugie, niepewność dotycząca dalszego rokowania u chorych na POChP dodatkowo utrudnia komunikację w końcowym okresie życia. W rezultacie chorzy i ich bliscy często nie rozumieją, że ciężka postać POChP jest z reguły postępującą i śmiertelną chorobą.
Celem niniejszego przeglądu jest podsumowanie ostatnich badań dotyczących opieki paliatywnej oraz opieki końcowego okresu życia chorych na POChP. Wyniki niedawnych badań dostarczają nowych zaleceń postępowania w poprawianiu komunikacji między lekarzem a pacjentem dotyczącej leczenia w końcowym okresie życia. Dzięki przestrzeganiu tych zaleceń poprawia się także jakość leczenia paliatywnego oraz leczenia końcowego okresu życia chorych na POChP. Szczególną uwagę zwrócono na dwa obszary, które mogą wpływać na poprawę jakości leczenia paliatywnego i leczenia końcowego okresu życia: 1) rolę smutku i depresji, częstych problemów chorych na POChP; oraz 2) potrzebę wczesnego planowania opieki nad chorym. Poprawa komunikacji między chorym a lekarzem jest istotna dla jakości opieki paliatywnej.