Wstęp. W Bułgarii podstawową opiekę zdrowotną osobom poważnie chorym zapewniają lekarze pierwszego kontaktu (POZ). W chwili obecnej brakuje regulacji prawnych dotyczących opieki paliatywnej. Celem niniejszej pracy była analiza tych działań lekarzy POZ, które dotyczą pacjentów wymagających opieki paliatywnej.
Materiał i metody. Grupę 211 pacjentów spełniających kryteria diagnostyczne wymagane do włączenia do badania obserwowało 42 lekarzy POZ. Na potrzeby badania opracowano specjalny formularz, odzwierciedlający czynności wykonane podczas 625 konsultacji lekarskich. W formularzu ujęto również subiektywną ocenę pacjentów. Statystyczną analizę danych wykonano za pomocą oprogramowania SPSS 17.
Wyniki. W grupie badanych przeważali pacjenci w wieku powyżej 60 lat. Rozkład według płci był zrównoważony. Podział według kryteriów diagnostycznych przedstawiał się następująco: choroba nowotworowa (87 — 41,28 ± 3,38%); przewlekła niewydolność serca (CHF) (65 — 30,80 ± 3,17%); przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) (20 — 9,47 ± 2,01%) oraz choroby stanowiące połączenia wyżej wymienionych (39 — 18,48 ± 2,67%). Nie stwierdzono istotnych zależności pomiędzy liczbą wystawionych skierowań a diagnozą i statusem socjalnym pacjenta. Wykazano nieznaczną współzależność między niższym poziomem wykształcenia, niższym statusem socjalnym, obecnością POChP a większą częstością wizyt domowych. Ból i zmęczenie były podstawowymi objawami zaobserwowanymi w niniejszym badaniu. Rozbieżność w ocenach pacjentów i lekarzy POZ dotyczyła objawów subiektywnych. W przypadku chorób nowotworowych diagnoza i rokowania były omawiane częściej z członkami rodziny pacjenta. Wnioski. W ramach swoich podstawowych obowiązków lekarze POZ wykonywali czynności związane z opieką paliatywną. Zbadanie tych czynności oraz analiza wyników mogą posłużyć jako pierwszy krok w uzyskaniu informacji na temat strukturalnej opieki paliatywnej w Bułgarii.
Medycyna Paliatywna w Praktyce 2011; 5, 2: 54–58