Mięsak maziówkowy (SaSy, sarcoma synoviale) jest nowotworem złośliwym, wywodzącym się z prymitywnych komórek mezenchymalnych. Nowotwory te stanowią około 5–10% wszystkich mięsaków tkanek miękkich (MTM). Zajmują jednak 3. miejsce wśród MTM, jeśli chodzi o częstość występowania w lokalizacji kończynowej. Występują najczęściej u młodych dorosłych w 3. i 4. dekadzie życia, jako powoli rosnąca zmiana, która staje się agresywna od pewnego etapu choroby. Nowotwór ten charakteryzuje się specyficzną translokacją między genem na chromosomie 18 (SS18) a genem na chromosomie X (SSX1, SSX2 lub SSX4). Leczenie chorych na SaSy powinno być prowadzone w ośrodku referencyjnym. Podstawą leczenia mięsaka maziówkowego pozostaje chirurgiczne wycięcie z ujemnymi marginesami z dodatkiem radioterapii i/lub chemioterapii w zależności od charakterystyki pacjenta i guza. Chemioterapię pierwszego rzutu stanowi obecnie leczenie skojarzone doksorubicyną z ifosfamidem, które jest stosowane także jako terapia podstawowa choroby uogólnionej. Alternatywną opcję dla pacjentów z chorobą uogólnioną, którzy nie mogą być leczeni doksorubicyną, stanowi monoterapia ifosfamidem w wysokich dawkach. Nowe pojawiające się metody leczenia chorych na SaSy obejmują regorafenib i terapie celowane przeciwko NYESO- 1 i MAGE-4 z użyciem genetycznie modyfikowanych limfocytów T. Nowe terapie ukierunkowane na geny oraz leczenie immunomodulujące mogą w przyszłości poprawić wyniki leczenia chorych na mięsaka maziówkowego w stadium zaawansowanym i obecnością przerzutów odległych. Obecnie jednak pazopanib jest jedynym lekiem celowanym dopuszczonym do leczenia SaSy. Według ClinicalTrials.gov po 2016 roku rozpoczęło się ponad 30 badań klinicznych nad leczeniem chorych z przerzutową i zaawansowaną postacią SaSy.