Leczenie podtrzymujące niraparybem chorych na nowo rozpoznanego zaawansowanego raka jajnika — przegląd piśmiennictwa i opis serii przypadków

Streszczenie

Wprowadzenie do praktyki klinicznej leczenia podtrzymującego inhibitorami polimerazy poli(ADP-rybozy) (PARP) znacząco poprawiło wyniki leczenia pacjentek z zaawansowanym platynowrażliwym rakiem jajnika o wysokim stopniu złośliwości — nowotworem ginekologicznym związanym z największą śmiertelnością. Niraparyb jest silnym inhibitorem PARP, którego bezpieczeństwo i skuteczność oceniono w randomizowanym, kontrolowanym placebo badaniu klinicznym PRIMA. Zastosowanie niraparybu wiązało się z istotnym statystycznie wydłużeniem przeżycia wolnego od progresji choroby w całej populacji chorych na zaawansowanego raka jajnika o wysokim stopniu złośliwości w porównaniu z placebo, niezależnie od statusu mutacji w genach BRCA1 i BRCA2 oraz rekombinacji homologicznej. Niraparyb charakteryzuje się korzystnym profilem toksyczności, obejmującym hematologiczne działania niepożądane, którymi można zarządzać poprzez przerwanie leczenia i/lub zmniejszenie dawki, nie wpływając na skuteczność leczenia. Zastosowanie niraparybu wskazane jest u pacjentek niezależnie od statusu rekombinacji homologicznej, które odpowiedziały na chemioterapię pierwszej linii opartą na pochodnych platyny. W niniejszym przeglądzie przedstawiono zastosowanie niraparybu u pacjentek w pierwszej linii leczenia, skupiając się przede wszystkim na danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa terapii. Dodatkowo przedstawiono opis serii przypadków w celu omówienia miejsca niraparybu w praktyce klinicznej w Polsce.