Inhibitory CDK4/6 w leczeniu starszych chorych na zaawansowanego raka piersi

Streszczenie

Inhibitory kinaz zależnych od cyklin 4 i 6 (CDK4/6) stały się standardem leczenia u chorych na hormonozależnego, HER2-ujemnego (HR+/HER2–) zaawansowanego raka piersi, znacząco wydłużając przeżycie wolne od progresji (PFS, progression-free survival) i całkowite przeżycie (OS, overall survival). Jednak skuteczność i bezpieczeństwo tej terapii u starszych chorych pozostają niedostatecznie zbadane ze względu na ich niewystarczającą reprezentację w badaniach klinicznych. 

Dokonano przeglądu literatury oraz analizy wyników badań klinicznych MONALEESA, PALOMA i MONARCH oraz badań real-world data (RWD), koncentrując się na skuteczności i tolerancji inhibitorów CDK4/6 u chorych w wieku ≥ 65 i ≥ 75 lat. Uwzględniono także analizy podgrup oraz porównania między poszczególnymi lekami (rybocyklib, palbocyklib, abemacyklib) pod kątem różnic w profilu toksyczności. Skuteczność leków w zakresie PFS potwierdzono we wszystkich badaniach klinicznych, natomiast w zakresie OS — jedynie w przypadku stosowania rybocyklibu w skojarzeniu z inhibitorami aromatazy i fulwestrantem oraz abemacyklibu w połączeniu z fulwestrantem. Starsi chorzy wykazują większą podatność na toksyczność, w tym neutropenię (rybocyklib, palbocyklib), biegunkę (abemacyklib) oraz wydłużenie odstępu QTc (rybocyklib). Dane RWD wskazują na częstsze przerywanie terapii z powodu działań niepożądanych, szczególnie u chorych w wieku ≥ 75 lat (do 30% przypadków). Terapia inhibitorami CDK4/6 opóźnia konieczność zastosowania chemioterapii średnio o 12–18 miesięcy. Niemniej jednak wyższe wskaźniki toksyczności mogą negatywnie wpływać na jakość życia, podkreślając znaczenie personalizacji terapii. 

Personalizacja terapii, monitorowanie działań niepożądanych oraz stosowanie oceny geriatrycznej są kluczowe dla optymalizacji wyników leczenia. Konieczne są dalsze badania obejmujące większą liczbę starszych chorych oraz analiza długoterminowego wpływu terapii na jakość życia.