Zasady wczesnej rehabilitacji chorych z udarem niedokrwiennym mózgu

Streszczenie

W ostatnich latach doszło do zreorganizowania procesu diagnostyki, leczenia i rehabilitacji chorego z udarem niedokrwiennym mózgu. Aktualnie rehabilitację rozpoczyna się u każdego pacjenta w 1.–2. dobie choroby i prowadzi się w sposób ciągły równolegle z procesem leczenia neurologicznego przez cały okres hospitalizacji na oddziale udarowym/ neurologicznym. W pierwszych godzinach terapia sprowadza się głównie do kinezyterapeutycznego wsparcia profilaktyki powikłań płucnych i zakrzepowych. Postępująca w ciągu kolejnych godzin stabilizacja stanu krążeniowego i neurologicznego warunkuje ofensywność wprowadzania kolejnych form stymulacji sensomotorycznej i uruchamiania chorego. Współpraca pacjenta w terapii, kolejne etapy poprawy funkcjonalnej dają lepsze wyniki w ocenie klinimetrycznej, co wraz z oceną kliniczną warunkuje kwalifikację pacjenta do dalszej rehabilitacji na specjalistycznym oddziale rehabilitacyjnym. Na uzyskany efekt składa się wiele czynników wynikających z aktualnych schorzeń, stanu przed chorobą pacjenta i prawidłowo przeprowadzonego procesu rehabilitacji.