Znaczenie łożyskowego czynnika wzrostu w chorobie wieńcowej

Streszczenie

Choroby układu krążenia nadal zajmują pierwsze miejsce wśród przyczyn zgonów na świecie.
Ostatnia dekada XX wieku w kardiologii to głównie era opracowywania nowych strategii
diagnostyczno-terapeutycznych. Wciąż poszukuje się nowych czynników biorących udział
w patogenezie rozwoju miażdżycy, które jako biomarkery mogłyby zostać wykorzystane do
wczesnej identyfikacji pacjentów zagrożonych wystąpieniem incydentów sercowo-naczyniowych
i jednocześnie stać się celem nowatorskiej terapii biologicznej. Szczególne zainteresowanie
badaczy wzbudziła rola, jaką w patofizjologii choroby wieńcowej odgrywa łożyskowy czynnik
wzrostu (PlGF). Wykazuje on nie tylko działanie pobudzające angiogenezę, ale w przeciwieństwie
do pozostałych naczyniowych czynników wzrostu charakteryzuje się silnymi
właściwościami prozapalnymi. Na podstawie dotychczas przeprowadzonych badań klinicznych
uważa się, że PlGF może stać się uznanym czynnikiem prognostycznym i nowym szlakiem
terapeutycznym dla osób z chorobą wieńcową.