Techniczne aspekty stałej stymulacji drogi odpływu prawej komory; porównanie ze stymulacją koniuszkową

Streszczenie

Wiele badań wykazało lepszy efekt hemodynamiczny stymulacji d.o.p.k. w porównaniu ze stymulacją k.p.k. (rzut minutowy wyższy o 10-20%), jednak z obawy przed trudnościami ze stabilnym ufiksowaniem elektrody, metodę tę stosuje niewiele ośrodków. U 145 pacjentów (77 M i 68 K) w wieku 15-82 śr. 65,9 lat, najczęściej z ch.n.s. (106/145 przypadków) implantowano elektrody z końcówką w d.o.p.k. (78 - układ DDD, 67 - VVI). Porównywalną grupę kontrolną stanowiło 145 pacjenów (72 M i 73 K) w wieku 33-93 śr. 76 lat (ch.n.s. - 109/145 przypadków), u których końcówkę elektrody ufiksowano w typowym położeniu koniuszkowym (56 - układ DDD, 89 - VVI). Wszystkie elektrody pochodziły z firmy Biotronik. W d.o.p.k. ufiksowano 45 elektrod dwubiegunowych i 100 elektrod jednobiegunowych.; 44 z nich były to elektrody o aktywnej fiksacji (DY, DYC, YP, SR), a 101 - o biernej fiksacji (TIR, TIJ, SL). W k.p.k. implantowano 54 elektrody dwubiegunowe i 91 elektrod jednobiegunowych; 5 z nich stanowiły elektrody o aktywnej fiksacji (DY, DYC) i 140 - elektrody o biernej fiksacji (TIR 60, SL). W d.o.p.k. implantowano celowo zdecydowanie więcej elektrod o aktywnej fiksacji. Przy pomocy testowego urządzenia Biotronik ERA 300 dokonano rutynowych pomiarów parametrów zaklinowania końcówki elektrody. Analiza badanych parametrów w zależności od typu i rodzaju stosowanych elektrod wykazała, że ani biegunowość, ani sposób (typ) fiksacji nie wpływają na ich wartość. Czas rtg-skopii przy implantacji elektrody w d.o.p.k. był 1,5-2,5 razy dłuższy niż przy typowym zabiegu. Kontrolne badanie po średnio 8 miesiącach wykazało, że u 90% pacjentów stymulowanych z d.o.p.k. wielkość impulsu może wynosić 2,5 V/0,5 ms z zachowaniem 100% marginesu bezpieczeństwa. U 36 pacjentów określono próg stymulacji i wynosił on 0,8-2,7 V śr. 1,3 V. W grupie stymulowanej z d.o.p.k. nie było przypadków stymulacji przepony (w grupie kontrolnej 2 przypadki). Dwie wczesne dyslokacje elektrod (TIR 60 BP) wystąpiły w grupie stymulowanej z d.o.p.k.; w grupie stymulowanej z k.p.k. była 1 dyslokacja i 2 późne bloki wyjścia. Wniosek: Pod względem warunków stymulacji i parametrów elektrofizjologicznych - d.o.p.k. jest równorzędną z okolicą k.p.k.