Rodzaj kardiowersji elektrycznej stosowanej w celu umiarowienia migotania przedsionków a stopień ogłuszenia uszka lewego przedsionka, oceniane metodą echokardiografii przezprzełykowej

Streszczenie

Wstęp: Jednym ze sposobów przywracania rytmu zatokowego w migotaniu przedsionków jest kardiowersja elektryczna (DC). Zabieg ten powoduje jednak czasowe upośledzenie funkcji lewego przedsionka (LA) i jego uszka (LAA). Zjawisko to nazywane jest ogłuszeniem.
Cel pracy: Przedmiotem badania było określenie zależności między liczbą wyładowań kardiowertera, wielkością energii zastosowanej w czasie kardiowersji elektrycznej oraz sposobem jej wykonania a stopniem upośledzenia funkcji uszka lewego przedsionka ocenianym metodą echokardiografii przezprzełykowej (TEE).
Materiał i metody: Badaniami objęto 70 osób (33 kobiety, 37 mężczyzn) z migotaniem przedsionków o czasie trwania 334 ± 765 dni. Średni wiek wynosił 64,5 ± 9,43 lat. U wszystkich chorych wykonano badanie TEE z próbką dopplerowską umieszczoną w ujściu LAA przed i w ciągu 30 minut po wykonaniu skutecznej DC. Mierzono szczytowe prędkości wypływu (LAAF) i napływu (LAAB) do uszka wraz z obliczeniem ich całek (LAAF Intg, LAAB Intg). Wyrazem ogłuszenia LAA były następujące parametry: diff LAAF, diff LAAB, diff LAAF Intg, diff LAAB Intg (różnica między wartościami LAAF, LAAB, LAAF Intg, LAAB Intg stwierdzonymi przed i po DC). Zabieg kardiowersji wykonywano sposobem przezklatkowym (DCTT) lub przezprzełykowym (DCTE). Chorych podzielono na grupy, przyjmując jako granicę średnią wartość energii skutecznej i sumarycznej oraz średnią liczbę wyładowań wyliczoną osobno dla obydwu metod kardiowersji.
Wyniki: Wartości LAAF i LAAB oraz ich całek były znacząco niższe po skutecznej kardiowersji elektrycznej niż przed tym zabiegiem - odpowiednio 21,12 ± 10,01 cm/s; 23,17 ± 9,89 cm/s vs 33,1 ± 19,25 cm/s; 33,14 ± 20,9 cm/s oraz 1,82 ± 1,12 cm; 2,21 ± 1,23 cm vs 2,62 ± 2,02 cm; 2,45 ± 1,83 cm. Nie zanotowano istotnych różnic w stopniu ogłuszenia LAA zależnie od metody DC - DCTE vs DCTT; diff LAAF: 20,862 ± 22,855 cm/s vs 14,904 ± 13,061 cm/s oraz diff LAAB: 16,840 ± 26,679 cm/s vs 14,160 ± 14,260 cm/s. W grupie chorych poddanych DCTE ogłuszenie LAA nie różniło się istotnie przy zastosowaniu niższych lub wyższych energii skutecznych prądu (odpowiednio diff LAAF; diff LAAB: 23,355 ± 22,413 cm/s; 15,500 ± 15,247 cm/s vs 18,378 ± 26,495 cm/s, 18,057 +37,741 cm/s). Podobnie w przypadku zastosowania metody przezklatkowej zarówno niższe, jak i wyższe energie skuteczne powodowały zbliżone upośledzenie funkcji LAA - odpowiednio: diff LAAF; diff LAAB 14,790 ± 13,335 cm/s; 14,770 ± 13,981 cm/s vs 15,971 ± 8,806 cm/s; 16,071 ± 6,691 cm/s. Zastosowanie różnej liczby wyładowań nie powodowało istotnych różnic w stopniu ogłuszenia LAA zarówno po wykonaniu DCTE, jak i DCTT.
Wnioski: Funkcja uszka lewego przedsionka ulega pogorszeniu po elektrycznej rewersji migotania przedsionków do rytmu zatokowego, co określane jest mianem ogłuszenia LAA. Sposób wykonania kardiowersji elektrycznej, wielkość energii skutecznie przywracającej rytm zatokowy oraz energii sumarycznej i liczby wyładowań w czasie zabiegu nie mają wpływu na nasilenie tego zjawiska.