Cel pracy: Celem pracy była ocena wpływu koronaroplastyki na czas trwania odstępu QT, dyspersję odstępu QT oraz zmienność dobową odstępu QT, które są zaliczane do czynników ryzyka nagłej śmierci sercowej. Analizowano również wpływ przebytego zawału mięśnia sercowego, angioplastyki tętnicy odpowiedzialnej za zawał, obniżonej frakcji wyrzutowej i wykonanej niepełnej rewaskularyzacji na zmianę odstępu QTc po koronaroplastyce.
Materiał i metody: Badaniem objęto 45 chorych (35 mężczyzn i 10 kobiet) w 33-69 rż., średnio 53,7 ± 9,9 lat, u których wykonano skuteczną przezskórną angioplastykę tętnicy wieńcowej. U wszystkich badanych wykonano zapis EKG bezpośrednio przed koronaroplastyką oraz średnio 16,6 ± 4,3 dni po niej. Odstęp QT mierzono manualnie w 3 kolejnych ewolucjach w każdym z 12 odprowadzeń EKG z uwzględnieniem poprawki Bazetta (QTc). Za miarę dyspersji przyjęto różnicę pomiędzy maksymalnym i minimalnym QTc (QTcd) oraz odchylenie standardowe QTc (SD QTc). Zmienność dobową QTc oceniano na podstawie 24-godzinnego monitorowania EKG (rejestrator cyfrowy Oxford FD3). Określono średnie QTc z kolejnych godzin (hQTc). Jako miarę zmienności dobowej QTc przyjęto różnicę między maksymalnym i minimalnym hQTc oraz odchylenie standardowe hQTc (SD hQTc).
Wyniki: Po koronaroplastyce obserwowano istotne zmniejszenie dyspersji QTc (średnio z 60 ± 27 ms do 50 ± 21 ms; p = 0,01) oraz SD QTc (średnio z 19 ± 8,5 ms do 15 ± 7,4 ms; p = 0,005). Nie stwierdzono natomiast znamiennych zmian średniego QTc. W grupie chorych z wartością QTcd przed koronaroplastyką wynoszącą powyżej 60 ms (20 chorych) obserwowano największą poprawę QTcd: średnio z 85 ± 18 ms do 59 ± 20 ms; p < 0,0001. W 24-godzinnym monitorowaniu EKG nie obserwowano istotnych zmian średnich hQTc (przed koronaroplastyką średnio 385 ± 35 ms, zaś po: 389 ± 27 ms), różnicy między maksymalnym i minimalnym hQTc (odpowiednio 46 ± 33 ms i 44 ± 29 ms) ani istotnych zmian SD hQTc (11,8 ± 8,2 ms i 11,7 ± 8,1 ms).
Wnioski: 1. Po koronaroplastyce dyspersja QTc zmniejszyła się istotnie, natomiast dobowa zmienność QTc nie uległa zmianie. 2. Największa poprawa dyspersji QTc wystąpiła w grupie chorych z wyjściową QTcd powyżej 60 ms. 3. Nie obserwowano zależności między przebytym zawałem mięśnia sercowego, angioplastyką tętnicy odpowiedzialnej za zawał, obniżoną frakcją wyrzutową ani niepełną rewaskularyzacją a zmianą dyspersji QTc po koronaroplastyce. 4. W grupie osób z upośledzoną kurczliwością lewej komory serca, pomimo znamiennego obniżenia wartości QTcd po koronaroplastyce, dyspersja QTc pozostała nieprawidłowa u 57% chorych.