Wpływ drożności tętnicy wieńcowej na dyspersję odstępu QT w zawale serca

Streszczenie

Wstęp: W ostatnich latach opisywany jest korzystny wpływ skutecznej fibrynolizy na dyspersję QT w zawale serca (MI).
Celem pracy była ocena wpływu drożności tętnicy dozawałowej na dyspersję QT we wczesnej fazie MI.
Materiał i metody: Badaniem objęto 95 chorych z ostrym MI (20K, 75M, średni wiek 55,3 ± 11,1 lat), u których przy przyjęciu w trybie natychmiastowym wykonano koronarografię. W wyniku zastosowania streptokinazy i/lub PTCA u 83 chorych uzyskano skuteczną reperfuzję – przepływ TIMI 3° w tętnicy dozawałowej (grupa I), a u 12 chorych drożności naczynia nie uzyskano (grupa II). Z 12-odprowadzeniowego standardowego zapisu EKG w obu grupach chorych w 1. dobie MI przed koronarografią, a następnie w 2. i 10. dobie MI oceniono: dyspersję odstępu QT (QTd), skorygowaną dyspersję QT według wzoru Bazetta (QTcd) oraz współczynnik dyspersji (QTdR).
Wyniki: W grupie I w 1, 2 i 10 dobie MI QTd wynosiła odpowiednio: 93,9 ± 13,9 ms, 73,5 ± 11,3 ms i 52,3 ± 10,3 ms, i podobnie jak QTcd oraz QTdR istotnie zmniejszyła się pomiędzy 1, 2 i 10 dobą MI (p<0,001). W grupie II QTd w 1, 2 i 10 dobie MI wynosiła odpowiednio 102,5 ± 10,6 ms, 100,0 ± 9,5 i 99,2 ± 9,9 ms i tak samo jak QTcd oraz QTdR nie zmniejszyła się istotnie pomiędzy 1, 2 i 10 dobą MI. Dyspersja QT nie różniła się pomiędzy grupą I i II przed udrożnieniem naczynia, po którym w 2 i 10 dobie MI była istotnie mniejsza u chorych z drożną tętnicą dozawałową (p<0,001).
Wnioski: W zawale serca wczesne udrożnienie tętnicy dozawałowej korzystnie wpływa na dyspersję QT.